روز دوم فروردین ۱۳۵۷ شاه که در جزیره کیش به سر می‌برد «یوری لوبرانی» سرپرست هیأت اسرائیلی اعزامی به تهران را به حضور پذیرفت. بعد از این دیدار به اسرائیل اطلاع داد کار شاه تمام است.
ویلیام شوکراس در کتاب آخرین سفر شاه نوشت: در اواخر دسامبر سولیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران به کاخ رفت تا به شاه بگوید باید ایران را ترک کند.
اولین جلسه کمیته استقبال از امام در مدرسه رفاه در اواخر دی ماه ۱۳۵۷ تشکیل شد.
سر جان گراهام، دو هفته پیش از پیروزی انقلاب در قامت سفیر جدید بریتانیا به تهران وارد شد و تا اواخر بهار سال ۵۹ در تهران به کشور متبوعش خدمت کرد. سفارت بریتانیا تابستان همان سال تعطیل شد و سفارت سوئد به‌عنوان حافظ منافع بریتانیا در تهران معرفی شد. او در گفت‌وگو با «تاریخ ایرانی» خاطراتش از آن دوران را روایت کرده است که بخشی از آن را می‌خوانید:
در دولت مشیرالدوله(۱۳۰۱-۱۳۰۰) که حکیم‌الملک را در راس وزارت امور خارجه گمارده بود، یکی از مشکلات وزارت امور خارجه مساله حضور شورشیان فراری در خاک روسیه بود؛ به‌ویژه ارتباط آنها با بلشویک‌ها، خطر آنها را دوچندان می‌کرد. زبردست‌خان، جنگلی‌ها، کریم‌خان بلوچ، سردار نصرت، صمصام نظام، لاهوتی، علی‌اصغر سرتیپ‌زاده و سمیتقو از جمله این افراد بودند.
امیرعباس هویدا، در مقام نخست‌وزیر نقش مهمی در مذاکرات ایران و کنسرسیوم نفت داشت. او در سالنامه «دنیا» سال ۱۳۵۰، خاطرات خود از گفت‌وگو با مدیران و نمایندگان کنسرسیوم را منتشر کرد که در اینجا بخشی از آن از نظرتان می‌گذرد.
«شاه رفت» از آن تیترهای به یاد ماندنی تاریخ ایران است؛ تیتری که غلامحسین صالحیار، روزنامه‌نگار برجسته در روز ۲۶ دی ماه سال ۱۳۵۷ به‌ثبت رساند.
۲۶ دی ماه ۱۳۵۷ محمد‌رضا شاه پهلوی با چشمان گریان ایران را از فرودگاه مهرآباد ترک کرد. این سرنوشت آخرین شاه ایران بود تنها ۴۰ روز قبل از ترک ایران پیام انقلاب مردم را شنید اما دیر شنید.