احساس درماندگی / پس‌اندازی به نام امید

به گزارش پایگاه خبری “ججین” ، چنین افکاری اگر گذرا باشد، مشکلات جدی برای شما به وجود نمی‌آورد ولی زمانی‌که این افکار مدت زمان طولانی ادامه داشته باشد و بر روی عملکرد و فعالیت های شما تاثیرگذار باشد، بهتر است درباره افکار و احساس درماندگی خود چاره چویی کنید.

درماندگی به معنای احساس ناتوانی در انجام امور و این احساس که شما در شرایط و موقعیت های مختلف زندگی نمی‌توانید کنترلی داشته باشید، معنا می‌شود. گاهی براثر شرایط زندگی، رویدادها، حوادث زندگی و کسب اطلاعات نادرست و آموزش‌های نادرست، نحوه تفکر و تفسیری که از رویدادها و وقایع دارید موجب به وجود آمدن احساس درماندگی می‌شود که گاهی ریشه بی‌حوصلگی، بی‌علاقگی، رخوت ها و افسردگی به درماندگی بر می‌گردد.

نکته بعدی این است که باید رویدادها و موقعیتهای که در روحیه شما تاثیر منفی به جا گذاشته است را شناسایی کنید و سعی کنید که درباره آنها بازنگری‌های درست داشته باشید و برچسب های مناسب به آنها بزنید. به عنوان مثال این هفته من همش بدشانسی آورده‌ام و بهتر است هیچ کاری انجام ندهم. بهتر است به جای آن، فکر کنیم که هر روز از زندگی تجربه نو و جدیدی داریم که می‌تواند بر اطلاعات و بهتر شدن ما بیافزاید. همچنین بسیاری از فعالیت ها و اهداف خود را به گام‌های کوچک‌تری تبدیل کنید تا برایتان قابل دسترسی باشد.

زندگی هر یک از ما سرشار از فراز و نشیب‌های متعددی است که برخی از آنها با کمی تلاش حل می‌شود و برخی نیاز به وقت و انرژی بیشتری دارد. هنگام عبور از گردنه‌های دشوار زندگی لازم است به خودمان انرژی و امید بدهیم. حقیقت این است که بهترین راهنما و کسی که در این مسیر می‌تواند به ما کمک کند خودمان هستیم. برخی راهکارها که خودتان می‌توانید به کار ببندید:

تغذیه

تغذیه مناسب و استفاده از مواد غذایی مفید یکی از مهم‌ترین شیوه‌هایی است که به‌طور مستقیم در انرژی مثبت و امید به زندگی شما موثر است. پرهیز از استعمال سیگار و مواد مخدر، افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم، جلوگیری از چاقی و اضافه وزن، کنترل استرس و فشار روانی، خوشبینی و تفکر مثبت و داشتن فعالیت مغزی، راه‌های مهم برای افزایش سلامت جسم و امید به زندگی است.

هدفمندی

اگر در زندگی مان هدف داشته باشیم و بدانیم دوست داریم به کجا برسیم در افزایش امید به‌شدت تاثیرگذار است.

قناعت

معمولا افرادی که در زندگی خود قانع هستند، دچار ناامیدی نمی‌شود. قناعت به این معنی نیست که فرد به قدری قانع باشد که دست از کار و کوشش برداشته و بگوید من از زندگی خود راضی هستم. به این معناست که اگر فردی ارتقا نیافت، ناامید نشود و قدر همانی که هست را بداند.

کار و کوشش

فردی که دست از کار و کوشش بردارد، ناامیدی به سراغ او می‌آید. چه بسا افرادی که در رفاه زندگی و جزو اقشار پردرآمد جامعه هستند، هیچ امیدی نسبت به این زندگی ندارند؛ زیرا خود را برای به دست آوردن آن شی یا خانه و ماشین به زحمت نمی‌اندازد و زندگی آنها به بن بست می‌رسد.