بهشتی با اشاره به اینکه نسلهای اواخر ۵۰ به بعد فقط از داخل خانه، داخل مدرسه و داخل اداره خاطره دارند و از کوچه و خیابان خاطرهای ندارند،گفت:سینمای ایران نیز بعد از فیلم قیصر تا فیلم پل چوبی یا سعادتآباد و چهارشنبه سوری هیچ نام و نشان و آدرسی ندارد.
سداریس خود را با داستانهایی از دوران کودکیاش معرفی میکند. داستانهایی که شامل بخشهای ناخوشایندی چون کلاس گفتاردرمانی یا کلاس موسیقی -که به اجبار پدرش در آن شرکت میکند- هستند.
رمانهای «اف. اسکات فیتزجرالد» را میلیونها نفر در سرتاسر جهان میخوانند اما او نویسندهای است که درست مثل شخصیت اصلی مشهورترین رمانش، در گمنامی و سکوت به خاک سپرده شد.