یک تاریخ پژوه گفت: در چارچوب فکری نصرت‌الدوله دوم و پدرش عبدالحسین فرمانفرما، ایران برای تامین منافع ملی نیاز به پیوند همه جانبه با انگلستان داشت البته این اتحاد و پیوند به معنای سرسپردگی به انگلیس نبوده است.
۸۹ سال از زمان اجبار به کارگیری نام خانوادگی برای اتباع ایرانی به دستور رضا پهلوی می‌گذرد و از آن زمان تاکنون، اسناد هویتی ایرانیان، تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته است. در جهرم نیز این طرح در زمان پهلوی اول رخ داد. در این دوران، افرادی به عنوان مامور ثبت به مناطق مختلف فرستاده می‌شدند تا نام خانوادگی برای هر طایفه مرجع قانونی داشته باشد
سردار معظم و نصرت‌الدوله که در کنار هم ارکان ثلاثه سیاسی نام گرفتند با آگاهی از تلاش سردار سپه برای رسیدن به سلطنت، راه او را به سوی قدرت مطلق هموار کردند.
محمدعلی فروغی که سلسله پهلوی پس از شهریور ۱۳۲۰، بقای خود را مدیون تقلای اوست، در سن ۳۲ سالگی از بنیانگذاران لژ «بیداری ایران» در سال ۱۲۸۶ ش. /۱۹۰۷ م. بود و در این لژ به مقام استاد اعظم با عنوان خاص «چراغدار» نایل آمد.
نگارنده در این یادداشت تلاش کرده است تا با پرهیز از تاریخ‌نگاری صرف در مورد فروغی، گوشه‌ای از سیاست‌ورزی وی را به‌ویژه در دو مقطع روی کار آمدن رضاخان و محمدرضا که از جمله نقاط عطف تاریخ معاصر ایران است، مورد بررسی قرار دهد.
عبدالحسین میرزا فرمانفرما مقادیر قابل توجهی از اراضی خود را به رضاخان بخشید که سابقا رئیس قراولان منزل او بود و سردار سپه نیز در مقابل، یکی از فرزندان فرمانفرما را روانه مجلس و دیگری را وزیر کرد.
روز ۲۶ شهریور ۱۳۲۰ متعاقب انتشار خبر فرار رضاشاه، سر پاس مختاری رئیس قدرتمند شهربانی از مقام خود برکنار شد. مختاری هر چند که در عرصه هنر مرد بزرگی است اما نه برای هنر، بلکه برای تاریخ هنر شرم آور است.