مستمری بگیر ۱۲۱ ساله با ۳۳ نوه و ۴۵ نتیجه

به گزارش پایگاه خبری ججین ، به روستای سوزا رفتیم، روستا محل زندگی این مستمری بگیر، روستایی که هنوز خیابان های آن آسفالت نشده بود، وارد حیاط منزلش که شدیم وجود نخل های بلند و قایقی نسبتا کوچک توجه ما را جلب کرد، از همان اول سوالم این بود که وی صیاد بوده است یا نه؟ چون شغل اغلب مردم این جزیره صیادی است.
خانه ای قدیمی با تیرهای چوبی، یک زندگی ساده و بی آلایش حتی طوری که یخچال، کمد و هرآنچه که نیاز یک خانواده است در این اتاق گنجانده شده است، اسمش علی است و می گوید ۱۲۱ سال سن دارم، یک پسر و ۶ دختر، ۳۳ نوه و ۴۵ نتیجه دارد، با وجود سن ۱۲۱ سال؛ خودش همه کارهایش را انجام می دهد چون وقتی از او خواستیم که شناسنامه یا دفترچه بیمه درمانی اش را بیاورد همه اظهار بی اطلاعی کردند و خودش آنها را برای ما آورد.
سقف خانه شان چوبی و رنگ آبی دارد، روی تشکی در گوشه ای از اتاق دراز می کشد، البته همسرش که ۸۴ سال سن دارد و کمی نابینا و ناشنوا است، نیز با روبندی (نقابی) که همه مردم آن منطقه بر صورتشان دارند، کنارش نشسته است، هیچ حرفی نمی زند چون ما ر ا نمی تواند ببیند.
تنها پسرش در توضیح برخی از اطلاعات مربوط به پدرش می گوید: پدرم چهار زن داشته و مادر من زن چهارمش به حساب می آید، البته زن اول تا سومش بچه دار نشده اند به همین خاطر با مادر من ازدواج کرد. البته مادر من هم ۱۸ زایمان داشته اما اکنون فقط من و ۶ خواهر دیگرم هستیم.
وی که خود بیش از ۵۰ سال سن دارد، ادامه می دهد: فرزند اول خانواده مان یک دختر با ۶۳ سال سن است، اکنون نوه کوچکش هم حدود پنج سال سن دارد.
علی رجستری رمکانی متولد ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵ است، روی لنج کار می کرده است و در واقع صیاد بوده است، پسرش می گوید: پدرم همیشه بشاش، خنده رو و سرحال است و با عشق با همسرانش برخورد می کرده است.
وی اضافه می کند: ۱۲سال است که بازنشسته شده است (چون قانون بیمه صیادان از سال ۱۳۷۴ در کشور تصویب شد) شروع کارش در هند و بمبئی بود، کارش صیادی بوده است و اکنون با حقوق بازنشستگی امرار معاش می کند.
پسرش ادامه می دهد: تا حدود سن ۸۰ تا ۹۰ سالگی در هند صیادی می کرد، پس از تصویب قانون بیمه صیادی، حدود ۱۰ سال بیمه پردازی داشته است، پس از آن از سال ۸۴ تاکنون مستمری بگیراز کارافتاده سازمان تامین اجتماعی هستند.
وی دختر معلولی دارد که هنگامی که ما به خانه شان رفتیم، او هم با اشتیاق فراوان به جمع ما پیوست، البته ناگفته نماند دختر معلولش بعد از فوت پدر، تحت حمایت های تامین اجتماعی قرار می گیرند.
در این حین این مرد ۱۲۱ ساله با صدایی دلنشین و با لهجه ای بومی شعری را خواند که در آن تمام زندگیش خلاصه شده بود، شعرش را با «دلم تنگه دلم تنگه» شروع کرد و در آن شعر چنین به نظر می رسید که خیلی از زندگی لذت نبرده است؛ همچنین در شعرش گفت که چند زن گرفته ام اما آنها بچه دار نشده اند؛ شعرش را با صدایی دلنشین خواند اما کمی ناراحت کننده بود.
یکی از دخترانش هم می گوید: ما هر روز به پدر و مادرمان سرکشی می کنیم و هیچ وقت تنهایشان نمی گذاریم چون خودشان نمی توانند کارهای روزانه شان را انجام دهند؛ روزانه یک نفر از ما ( با خنده و شوخی گفت؛ شیفت داریم) به خانه پدرمان می آییم؛ البته برادرم خانه اش نزدیک خانه پدرمان است و او هر روز اینجاست.
وقتی که می خواستیم از خانه شان خارج شویم، عکس یادگاری با همراه همه افرادی که به دیدار این مرد ۱۲۱ ساله رفته بودیم عکس یادگاری گرفتیم البته دختران این مستمری بگیر تامین اجتماعی، برخی با نقاب و برخی بدون نقاب و پس از اجازه پدر برای گرفتن عکس یادگاری آمدند.
مشاور مدیرعامل و مدیرکل روابط عمومی سازمان تامین اجتماعی نیز در حاشیه این دیدار تعداد مستمری بگیران با ۱۲۱ سال سن را دو نفر عنوان کرد و می گوید: یک نفر در زنجان و یک نفر هم در قشم زندگی می کنند.

امیرعباس تقی پور ادامه می دهد: اما در مجموع ۳۲ نفر افرادی بالای ۱۰۰ سال به عنوان بازنشسته از خدمات این سازمان بهره مند هستند، پس به جوانان توصیه می شود برای بهره مندی از خدمات این سازمان، حتما به فکر بیمه پردازی خودشان باشند، تا در حین و پس از کار با آرامش بیشتری به زندگی خودشان ادامه بدهند.
تقی پور می گوید: این پدر عزیز به عنوان یکی از بزرگترین عضو خانواده تامین اجتماعی به شمار می آید و وی با ۱۰ سال بیمه پردازی از کارافتاده شده است و حداقل حقوق (یک میلیون و ۵۰ هزار تومان) را دریافت می کند.
وی اضافه می کند، قانون بیمه صیادان از سال ۱۳۸۴ در کشور مصوب شده است و از سال ۸۴ تاکنون که این مستمری بگیر بازنشسته شده است از خدمات سازمان بهره مند است.
به گزارش ایرنا، در سفری که هفته گذشته به جزیره قشم داشتیم، که در جریان این سفر به خانه یکی از مسن ترین مستمری بگیران تامین اجتماعی رفتیم.