روحانیون معتدل؛ تشکل سوم

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، روحانیون تشکل جدیدی را فعال خواهند کرد؟ روحانیونی که به‌نوعی ریشه در جامعه روحانیت داشتند اما شرایط به‌گونه‌ای رقم خورد که مجبور به فاصله‌گرفتن از این تشکل شدند و مدت‌هاست نشانی از آنها در جلسات جامعه روحانیت نیست. حجت‌الاسلام مهدی طباطبایی از اعضای قدیمی این تشکل دیروز اعلام کرد که حسن روحانی به جامعه روحانیت بازنخواهد گشت. این نکته بسیاری از تصورات از دو دیدار اخیر رئیس‌جمهور با اعضای جامعه روحانیت مبنی بر بازگشت روحانی به ‌این تشکل روحانی را باطل کرد. ناطق‌نوری و امامی‌کاشانی و طباطبایی هم مدت‌هاست به جلسات جامعه روحانیت نمی‌روند که معنایی جز جدایی از این تشکل ندارد. برخی روایت‌ها که البته هنوز به‌طور کامل تایید نشده، حاکی از سازماندهی تشکل جدید با حضور روحانیت است؛ تشکلی که حسن روحانی، ناطق‌نوری، اکرمی، طباطبایی و احتمالا غروی و غرویان و تعدادی از روحانیون اصلاح‌طلب عضو آن خواهند بود؛ تشکلی که یادآور فعالیت مجمع روحانیون قبل از انشعاب از جامعه روحانیت است؛ یعنی روحانیون چپ و راست که اعتدال، مرز مشترک فکری آنان است، در تشکلی دور هم جمع می‌شوند و همانند تشکل‌های دیگر فعالیت می‌کنند.

دلایل تاثیرگذاری

اگر تشکل مورد اشاره فعالیت خود را آغاز کند، به‌نظر می‌رسد به دلایلی عملکرد و تاثیرگذاری آن بیش از تشکل‌های روحانی دیگر از جمله جامعه روحانیت، مجمع روحانیون و جامعه مدرسین باشد چراکه اعضای آن دارای سابقه و تجربه حضور در دیگر تشکل‌های روحانی هستند و به‌خوبی نقاط ضعف را می‌دانند. بنابراین در تشکل جدید از تکرار آنها خودداری خواهد شد. موضوع دوم آن است که اعضای چهارمین تشکل روحانی از قدرت لابی بالایی برخوردار هستند چنان‌که روحانی، رئیس‌جمهور، ناطق‌نوری، سال‌ها رئیس مجلس و دیگر اعضا هم هر یک دارای جایگاه بالایی در کشور بوده‌اند. همین امر سبب تقویت تشکل چهارم خواهد شد. مهم‌تر از همه آنکه اعضای این تشکل جدید مانند ناطق‌نوری و روحانی از محبوبیت بالایی در جامعه برخوردار هستند و نیازی به ارائه عملکرد خود ندارند. بنابراین تصمیمات آنها زودتر مورد پذیرش جامعه قرار خواهد گرفت. از سوی دیگر برخی تشکل‌های غیرروحانی هم خود را در زیر چتر روحانیت می‌دانند و تابع تصمیمات آنها خواهند بود.

بدون اعتراض

به‌نظر نمی‌رسد تشکل جدید برای فعالیت، چالش مهمی در مقابل خود داشته باشد چراکه اعضای آن، مورد احترام مسئولان و سیاسیون هستند. از سوی دیگر فعالیت آن هم با اعتراضی مواجه نخواهد شد. همان‌طور که جدایی اعضای جامعه روحانیت مانند ناطق ‌وری و روحانی هم آنچنان غیرعادی جلوه نکرد که در مورد آن اعتراض کنند. البته انشعاب در درون روحانیت همواره در آرامش بوده است. جامعه روحانیت با انشعاب غریبه نیست چنان‌که کلید نخستین انشعاب در زمستان ۶۶ این‌چنین زده شد: «در آن زمان یکی از آقایان و موسوی‌خوئینی‌ها به دیدن آقای کروبی رفته و با توجه به جمع‌بندی‌های به‌عمل‌آمده در مورد عملکرد جامعه روحانیت مبارز پیشنهاد انشعاب و تاسیس یک تشکیلات روحانی مستقل از جامعه روحانیت مبارز مطرح شد. از این رو تصمیم بر این شد که آقایان کروبی و موسوی‌خوئینی‌ها در مورد تشکیل این تشکیلات جدید با امام صحبت و نظر موافق ایشان را جلب کنند و آقای خوئینی‌ها به‌تنهایی در اسفندماه سال ۱۳۶۶ با امام ملاقات کرد و برخلاف آنچه برخی تصور می‌کردند امام با ایجاد انشعاب در جامعه روحانیت موافقت کردند.» ناطق‌نوری هم در کتاب خاطراتش چنین به روایت انشعاب پرداخته است: «جمعی از آقایان خدمت امام رسیدند و در توضیح دلایل انشعاب، اظهار داشتند که اگر با این نگاهی که آقایان دارند ادامه دهیم، جوان‌ها را از دست می‌دهیم و ممکن است فاصله جوان‌ها با روحانیت بیشتر شود و جوان‌ها از دست بروند. جامعه روحانیت نمی‌تواند جوان‌ها را جذب کند. بنابراین ما که روحانی هستیم بهتر است که جوان‌ها را جذب کنیم و لازمه‌اش هم این است که تشکیلاتی با ادبیات خاص خودمان راه بیندازیم. با این توجیه حضرت امام هم برای انشعاب آقایان از جامعه روحانیت چراغ سبزی نشان دادند و مجمع روحانیون مبارز تهران تشکیل شد.» پس از این انشعاب مجمع روحانیون موفق به پیروزی چشمگیر در انتخابات مجلس سوم شد به‌نحوی که جامعه روحانیت نتوانست موفقیت زیادی کسب کند و حتی ناطق‌نوری برای حضور در پارلمان مجبور به رقابت در دور دوم انتخابات مجلس شد. اکنون هم به‌نظر نمی‌رسد مخالفت جدی با تشکیل تشکل چهارم روحانیت وجود داشته باشد چراکه اهداف این تشکل جدید کامل‌کننده برنامه‌های سه تشکل دیگر است، با این تفاوت که مسیر تشکل چهارم از جاده اعتدال عبور می‌کند، نه اصولگرایی و اصلاح‌طلبی.

telegram.me/jajinnews