روابط همسایگان

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، زندگی عصر صنعت و تکنولوژی با همه فناوری‌ها و نوآوری‌ها برای تهیه امکانات رفاهی، چنان انسان را به خود مشغول داشته که او را از همه ارزش‌های اصیل جدا کرده و بیگانه ساخته است. امروزه دیگر خبری از ارتباط بین اقوام و بستگان چون گذشته وجود ندارد و همسایگان در شهرهای بزرگ گاه همدیگر را نمی‌شناسند چه رسد به اینکه ارتباطی با یکدیگر داشته یا نیازهای هم را برطرف سازند.

همسایه یکی از کسانی است که در اسلام مورد عنایت خاص واقع شده و حقوقی بس مهم برای همسایگان نسبت به هم معین شده که افراد ملزم به رعایت آن هستند. رسول اکرم (ص) در حدیثی می‌فرمایند: همیشه جبرئیل مرا وصیت به همسایه می‌کرد تا جایی که گمان کردم همسایه از همسایه ارث می‌برد. احترام به همسایه و تکریم حقوق وی به‌آن حد مورد ترغیب و تشویق قرار گرفته که در اسلام هر نوع احترام همسایه بی بهره و بی پاداش نخواهد ماند. امام صادق(ع) می‌فرماید: نیکویی به همسایه موجب افزایش عمر است. همسایه ای که اسلام این همه تاکید در نگهداری حرمت او و ادای حقوق گسترده وی دارد،

شعاع زیادی از منازل اطراف را در بر می‌گیرد. رسول اکرم(ص) حدود همسایه را ۴۰منزل از تمامی جوانب معرفی کرده‌اند. بعضی موجب آزار همسایگان خود می‌شوند، مثل مزاحم خواب و استراحت، صدای بلند، بازی بچه‌ها در کوچه هنگام استراحت همسایه‌ها، پارک کردن ماشین جلوی خانه مردم، دود ماشین خود را به خورد همسایه دادن، سرک کشیدن به خانه و حریم خصوصی همسایه. هر کس باید دیگران را به جای خود بگذارد و ببیند رفتاری که با دیگران دارد اگر دیگران نسبت به او داشتند، راحت و راضی بود؟ انصاف ایجاب می‌کند که اگر از مردم‌آزاری دیگران ناراحتیم، خودمان سبب رنجش و آزار دیگران نشویم. خداوند از این عمل بیزار و خشمگین است.

کسی که آزارش به دیگران نرسد، هم نزد مردم محبوب است و هم نزد خداوند، هم خودش آسوده زندگی می‌کند هم دیگران و نتیجه ترک مردم آزاری به سود شخص است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: در اسلام کسی حق ضرر و آزار رساندن به دیگری ندارد. ضرر و زیان رساندن و آزار دادن هر مومنی از گناهان کبیره محسوب می‌شود. این امر در حق همسایگان حرمت شدیدتری دارد. پیامبر (ص) فرمود: کسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد همسایه اش را نمی‌آزارد. در باب حق و حقوق همسایگان بد نیست به روایتی از امام سجاد(ع) بپردازیم

حضرت می‌فرمایند: حق همسایه ات آن است که در غیاب وی احترام او را حفظ کنی و مانع غیبت او شوی و در حضورش او را اکرام نمایی، هرگاه مظلوم افتاد به یاری او بشتابی و عیوبش را تفحص ننمایی و اگر از او بدی دیدی مخفی کنی و اگر می‌دانی نصیحت تو را می‌پذیرد در خفا و بین خودت و او نصیحتش نمایی، در هنگام سختی او را به شدائد واگذار نکنی و رهایش ننمایی، لغزشش را بپذیری و گناهش را ببخشی و با وی کریمانه معاشرت کنی.