خیالات دون کیشوتی بختیار

به گزارش پایگاه خبری “ججین” ، سولیوان سفیر آمریکا در ایران، بعد از ملاقات با بختیار می‌نویسد: «بختیار به نظر من دون کیشوتی بیش نیست و نمی‌داند که پس از بازگشت آیت‌ا… خمینی به ایران، سیل انقلاب، او و دولتش را با خود خواهد برد.»

به گزارش پایگاه مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، با آشکار شدن پیروزی جریان انقلاب و شکست دولت نظامی ازهاری که قرار بود مجری سیاست «مشت آهنین» و سرکوب مخالفان باشد، شاه و سلطنت‌طلبان، به فکر چاره‌جویی و اجرای سیاست دیگری افتادند. آن ها با تحلیل وضعیت موجود و خنثی شدن قدرت دولت نظامی، به این نتیجه رسیدند که باید دولت را به دست یکی از مخالفان سپرد تا به این وسیله بتوانند شاه را به  عنوان پادشاه مشروطه حفظ کنند. بر همین اساس، محمدرضا پهلوی و اطرافیان او، از اوایل آذرماه ۱۳۵۷، برای خروج از بن بست به وجود آمده، به دنبال مهره‌ای برای نخست وزیری بودند که هم قابل قبول رژیم و شخص شاه باشد و هم چهره و سابقه‌ای در مخالفت با حکومت پهلوی در کارنامه سیاسی خود داشته باشد.

به همین منظور، چهره‌های متعددی به شاه معرفی شدند، اما در نهایت، شاپور بختیار انتخاب شد. واقعیت آن بود که چهره‌های برجسته جبهه ملی مانند صدیقی و سنجابی، حاضر به پذیرش این مسئولیت نشدند و حتی امینی نیز، از زیر بار پذیرفتن نخست‌وزیری شانه خالی کرد.  با این حال، شاپور بختیار این مسئولیت را پذیرفت. او در جمع هم‌حزبی‌های خود، بیش از دیگران به دنبال قدرت بود. علاوه بر ابراز وفاداری بختیار به سلطنت برای مجاب کردن شاه، عامل دیگری که محمدرضا را مجاب به انتخاب بختیار کرد، تأیید و حمایت آمریکایی‌ها بود. در ۱۶ دی ماه ۱۳۵۷، بختیار پس از انتصاب به سِمت نخست وزیری، بلافاصله استراتژی خود را این‌چنین برای شاه و رژیم او بیان می‌کند :«استراتژی من بر دو اصل استوار بود: یکی بکوشم ملاها را ولو برای زمانی کوتاه سرگرم کنم و دیگری بر ارتش تکیه کنم».

کاملاً از نوع تفکر و طرح بختیار پیداست که او تحلیل صحیحی از اوضاع سیاسی آن روزها، شخص امام خمینی(ره)، مردم ایران و ارتش نداشته است. ۳۷ روز بعد در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، تفکر و خیالات دون‌کیشوتی بختیار در برابر سیل خروشان انقلابی مردم ایران کاملاً رنگ باخت و او را از میدان به در کرد.