۳۲ سال پیش، دولتِ وقت با توجه به شرایط اقتصادی کشور در زمان جنگ تحمیلی، قانون عوارض خروج از کشور را تصویب کرد، قانونی که قرار بود عصای دست روزهای سخت دولت باشد و ظاهرا پس از گذشته سه دهه، هنوز ارادهای برای زمین گذاشتن آن وجود ندارد و انگار کشور در همان شرایط بحرانی به سر میبرد که نمیتواند از این دلبستگی دور شود.
عمدهترین روش برای تامین مالی و افزایش اعتبارات دولت نزاری در ایران، خودکفایی اقتصادی بود و همه افراد دست در دست هم برای رسیدن به این خودکفایی تلاش میکردند. گویند حسن صباح هنگام محاصره الموت در زمان ملکشاه دستور داد زن و دخترش را به قلعه گردکوه بفرستند و به رئیس مظفر، حاکم آنجا، نوشت جهت معاش روزانه خود دوک بریسند و بهای آن را به هزینههای لازم و ضروری ایشان صرف کنند و نیز برخی از گروههای اسماعیلی به تجارت اشتغال داشتند.