زنگ مهاجرت برای جنوب آسیا، آفریقای سیاه و آمریکای لاتین

به گزارش پایگاه خبری “ججین”، بانک جهانی در آخرین گزارش خود با عنوان «محاصره؛ آمادگی برای مهاجرت های داخلی» اعلام کرد، در سال ۲۰۵۰ بدترین اثرات تغییرات اقلیمی و آب و هوایی در مناطق پرجمعیت یاد شده منجر به مهاجرت ۱۴۳ میلیون نفر در داخل مرزهای کشورشان می شود.

بنا به این پیش بینی، ۸۶ میلیون نفر از این مهاجرت ها در آفریقای سیاه، ۴۰ میلیون نفر در جنوب آسیا و ۱۷ میلیون نفر در آمریکای لاتین اتفاق می افتد.
بانک جهانی همچنین اعلام کرد، اکنون مهمترین عامل مهاجرت بشر، تغییر آب و هوا و اقلیم است که موجب افزایش شمار مهاجرانی شده که از مناطق آسیب پذیر به مناطق پایدارتر کشور خود نقل مکان می کنند تا زندگی جدید و راه امرار معاش نوینی برای خود بسازند.
این نهاد بین المللی تاکید کرد: این جمعیت به دلیل خشکسالی، از دست رفتن کشاورزی، بالا آمدن سطح آب دریاها و افزایش تعداد توفان ها مهاجرت می کنند.
با این حال بانک جهانی تصریح کرد، هنوز راه نجاتی هست و با اقدامات مشترک از قبیل تلاش جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و برنامه ریزی توسعه ای قوی در سطوح ملی ممکن است تا اندازه زیادی از تاثیرات بد این پدیده کاست و تعداد مهاجران تا سال ۲۰۵۰ را ۸۰ درصد یا ۱۰۰ میلیون نفر کاهش داد.
ایران واقع در جنوب آسیا، سال هاست با این پدیده دست و پنجه نرم می کند. جلوگیری افغانستان از ورود آب رودخانه هیرمند به دریاچه هامون واقع در استان سیستان و بلوچستان در دهه ۷۰ شمسی موجب خشک شدن این دریاچه، شیوع پدیده ریزگردها و از دست رفتن کشاورزی در منطقه شد و بسیاری از مردم منطقه را مجبور کرد به مناطق شمالی کشور مهاجرت کنند.
کاهش نزولات جوی و خشکسالی های پیاپی و همچنین اجرای غیراصولی سیاست های سد سازی، شرایط اقلیمی در بخش های جنوبی کشور را دشوار کرده و پدیده مهاجرت داخلی از استان های جنوبی به مناطق شمالی کشور را تشدید کرده است.