حاصل این همه رفت‌وآمد و نامه‌نگاری به اجاره یک خوابگاه مختص مردان محدود شد و زنان کارتن‌خواب هنوز جایی برای اقامت ندارند. آنها شبانه‌روزشان را در میان دره‌ها و علفزارهای اطراف نصیرآباد می‌گذرانند و گاهی برای داشتن یک سقف که چندساعتی زیر آن استراحت کنند مجبور به تن‌فروشی می‌شوند.