سخن درباره اسم اعظم اختصاص به دین اسلام ندارد، زیرا بنابر آنچه از روایات استخراج می‌شود خداوند اسم اعظم را به بعضی از انبیا و اولیا خود عطا فرموده است.
آیت الله بهجت(ره) می‌فرمود: فضایل امام علی (ع) حق است، اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیفُ‌العقل و الایمان هستیم و ظرفیت نداریم. اگر بیان می‌کرد، بسیاری از مردم کافر می‌شدند و عده‌ای معدود ایمان می‌آوردند.
با بررسی روایات در باب عبادات، مشاهده می‌شود که امام محمدباقر (ع) دستورات مفصلی در اذکار، ادعیه و علم اخلاق عملی و عرفان عملی ارائه کرده‌اند.
امام دوم شیعیان(ع)، دو راه را عامل سعادتمندی انسان ها در دنیا عنوان کرده اند.
رهبر انقلاب می‌فرمایند: «انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل، از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می‌گردد و توجهی پیدا می‌شود، وقت دعاست، آن وقت اگر از خدا بخواهید، غالب این است که مقصود برآورده می‌شود.»
فرزند آیت الله بهجت می‌گوید: پدرم مقید به هدیه دادن بود؛ سعی می‌کرد ولو با دادن هدیه‌ای کوچک، قلب افراد را شاد کند و البته، با این هدیه، دعای خیر خودش را هم بدرقه آنها می‌کرد.
یک کارشناس مذهبی گفت: تهمت زدن قلب انسان را کدر و او را نسبت به دیگران بدبین می‌کند و موجب گوشه‌گیری فرد و جدا شدن او از دوستان و جامعه می‌شود.