رئیس شورای شهر تهران بااشاره به سخنان شب گذشته قالیباف یک برنامه تلویزیونی که بدهی شهرداری را تکذیب کرده و آن را یک دروغ بزرگ خوانده بود، گفت: بخشی از سخنان قالیباف در صدا و سیما غیرمنصفانه و ظلم به شهرداری و شورا بوده و می‌بایست صدا و سیما فرصت پاسخگویی به شورا و شهرداری بدهد و قالیباف نیز اظهارات خود را اصلاح کند.
«مهم‌ترین شاخص برای به کارگیری مدیران نزدیکی به شخص شهردار وقت تهران بود. همین وضعیت به شکل پرآسیب‌تری در دولت های نهم و دهم حاکم بود که بیراه نیست اگر گفته شود زلزله مهیب مدیریتی در کشور پدید آمد و بسیاری از مدیران اعم از استانداران و فرمانداران کنار گذاشته شدند و جایگزین آنها نیروهایی شدند که چه بسا تخصص‌های لازم را نداشتند و نتیجه آن همان شد که دیدیم.»
ناکامی سومش در انتخابات ریاست‌جمهوری هم باعث نشد خود را از سیاست کنار بکشد. پس از کناره‌گیری جبری از انتخابات ۹۶ و شکست اصولگرایان، شاید او تنها اصولگرایی بود که چندان هم از نتیجه ناراضی نبود چرا که هنوز می‌توانست به آینده امیدوار باشد. همین اتفاق باعث شد پیشنهاد جدید خود یعنی “نواصولگرایی” را مطرح کند. محمدباقر قالیباف چند ماهی است که نوع دیگری از سیاست‌ورزی را تجربه می‌کند؛ شورش علیه پدرخوانده‌ها.
اگر این روزها منتقدان مدیریت شهری قالیباف در ۱۲ سال گذشته که اکنون در شورای شهر و شهرداری به قدرت رسیده‌اند، سکوت را بر انتقاد ترجیح داده‌اند، شاید به این دلیل باشد که مرد تنهای اصولگرایان خود در لاک سنگین سکوت فرو رفته است.