میثم کزازی معتقد است فیلمهای ترسناک ایرانی به دلیل نشان دادن عامل ترس همواره در فضاسازی برای ترسناک بودن ضعیف عمل کردهاند و بیشتر موجب خنده مخاطب شدهاند.
«جنگ جهانی سوم» در ادامه مسیر فیلمسازی هومن سیدی، تکمیلکننده تدریجی پازل روانشناسانهای است که وی آن را در «مغزهای کوچک زنگزده» مطرح کرد، در «قورباغه» مراحل آزمون و خطای آن را طی کرد و حالا اینجا در «جنگ جهانی سوم» ، به یک بلوغ نسبی رساند.
دوزیست ملغمهای از آسیبهای اجتماعی مختلف است؛ از دختران فراری گرفته تا سقط جنین غیرقانونی، از ربا و نزول خواری گرفته تا دزدی و خیانت. مسائلی که هیچکدام پرداخت دقیقی در فیلمنامه ندارند و فقط برای تلخی بیشتر داستان به فیلم سنجاق شدهاند.
از «ترمیناتور» گرفته تا «جنگ ستارگان»، آثار قدیمی ژانر علمی-تخیلی ابداع تماس تصویری، تبلیغات هدفمند و پهپادهای نظامی را برای آینده پیشبینی کردند که با پیشرفت فناوری محقق شد.
منابع خبری خارجی خبر دادند که نمایش فیلمی با عنوان «بانوی بهشت» در انگلستان و برخی کشورهای اسلامی با اعتراضهایی مبنی بر ارائه اطلاعات اشتباه به مخاطبان همراه شده است. طبعا اینگونه خبرها کنجکاوی برمیانگیزد که واقعیت ماجرا چیست؟