فرهاد مهراد خواننده و آهنگساز که صدایش تسلی بخش بسیاری از دوستدارانش بود، زندگی ای مملو از زوایای پنهان و پیدا داشت و هیچگاه از آن که خودِ واقعی اش را به دیگران بشناساند، ابایی نداشت و اینگونه شد که او را قصه ای بی انتها روایت می کنند که همچنان می توان به برگ های دفتر روزگارش افزود و از او یاد کرد.
«من دلم سخت گرفته‌ست از این میهمان‌خانه مهمان‌کش روزش تاریک که به جان هم نشناخته، انداخته است، چند تن خواب آلود، چند تن ناهموار، چند تن ناهشیار…»
احسان صبوحی اعتقاد دارد: موسیقی یک روش فکر کردن است؛ قرار نیست فقط حال‌مان را دگرگون کند. متأسفانه کمتر از این زاویه به موسیقی نگاه شده و موسیقی جدی ایران اصولاً مخاطبان خود را پیدا نمی‌کند و وارد دیالوگ با جامعه نمی‌شود.