علامه مجلسی در حوزه حدیث و روایت آن اندازه تسلط داشت که نه تنها منابع روایی شیعه بلکه منابع حدیثی اهل سنت را نیز مدنظر قرار می‏داد. از این رو برای اثبات نظر که مطرح می‏کرد از روایات شیعیان و سنی‏ها استفاده می‏کرد تا بحث خود را بصورتی کامل و تام بپروراند.