عطار نیشابوری که مولانا او را «روح» زبان و فرهنگ ایران خواند، شاعری است که با وام گرفتن از میراث گذشته، خوان معنایی گسترد که قرن‌ها پس از او مورد اقبال بسیاری از شاعران قرار گرفت و همچنان آثارش محل بحث اهل فن و نظر است.