در زمان‌های قدیم جنگلی بود خوش آب و هوا که اهالی‌اش به لهجه محلی«جینگیل» صدایش می‌کردند. در جینگیل همه کارها توسط خود حیوانات انجام می‌شد و تا لحظه تنظیم این متن، هیچ انسانی پایش را آنجا نگذاشته بود.