تمرکز قدرت سیاسی در دست شاه و درباریان، انحصار منابع بهویژه بسترهای رشد و توسعه اقتصادی را به سود حکومت به همراه داشت. از اینرو مداخله عمال حکومتی در امور داد و ستد و دیگر فعالیتهای اقتصادی بیانگر برنده بودن شاه و دیگر وابستگان دستگاه سلطنتی در مناسبات اقتصادی بود.