در اواخر قاجاریه باوجود آنکه قبایل و دسته‌های کوچ نشین کمی بیشتر از یک‌چهارم جمعیت کشور را تشکیل می‌دادند اما به دلایل متعددی مخل اعمال قدرت مرکزی در نواحی خود بودند.