جلیل شهناز آغازگر سبک جدیدی در تارنوازی بود که در موسیقی ایرانی، مکتب اصفهان را به اوج شکوفایی خود رساند. استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه‌های مهجور، رعایت جمله‌بندی در نوازندگی از جمله ویژگی‌های نوازندگی این هنرمند نامی است.