پدر و مادر به سوگ نشستهاند؛ به سوگ پسری که نخواست زنده بماند. تنها یک جان داشت که آن را هم داد. گوشی هوشمند میخواست اما نداشت. یک گوشی که بتواند با آن برای خانم رضایی معلم کلاس پنجم مدرسه باهنر دیر استان بوشهر فیلم و عکس ارسال کند. پاسخ سوالات درسی را بدهد. خود را کشت و حالا همه او را در گوشیهای هوشمند میبینند. این خبر دردناک را میخوانند و افسوس میخورند. اما این درد برای پدر و مادر سید محمد دردناکتر است برای پدر و مادر بیبضاعتی که ٣ پسر داشتند؛ یکی ناتوان و پسر دیگر خردسال است و محمدی که دیگر نیست.