ویلیام شوکراس در کتاب آخرین سفر شاه نوشت: در اواخر دسامبر سولیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران به کاخ رفت تا به شاه بگوید باید ایران را ترک کند.
اولین جلسه کمیته استقبال از امام در مدرسه رفاه در اواخر دی ماه ۱۳۵۷ تشکیل شد.
آغاز روابط گسترده ایران با دولت‌های اروپایی به دوره صفویه بازمی‌گردد که به‌دنبال تحولات جدید در اروپا و با رشد نظام بورژوازی سراسر جهان تبدیل به عرصه کشاکش دول استعماری شد.
سر جان گراهام، دو هفته پیش از پیروزی انقلاب در قامت سفیر جدید بریتانیا به تهران وارد شد و تا اواخر بهار سال ۵۹ در تهران به کشور متبوعش خدمت کرد. سفارت بریتانیا تابستان همان سال تعطیل شد و سفارت سوئد به‌عنوان حافظ منافع بریتانیا در تهران معرفی شد. او در گفت‌وگو با «تاریخ ایرانی» خاطراتش از آن دوران را روایت کرده است که بخشی از آن را می‌خوانید:
در دولت مشیرالدوله(۱۳۰۱-۱۳۰۰) که حکیم‌الملک را در راس وزارت امور خارجه گمارده بود، یکی از مشکلات وزارت امور خارجه مساله حضور شورشیان فراری در خاک روسیه بود؛ به‌ویژه ارتباط آنها با بلشویک‌ها، خطر آنها را دوچندان می‌کرد. زبردست‌خان، جنگلی‌ها، کریم‌خان بلوچ، سردار نصرت، صمصام نظام، لاهوتی، علی‌اصغر سرتیپ‌زاده و سمیتقو از جمله این افراد بودند.
