همه خانه را محلی امن و مایه آسایش می‌دانند که قدم نهادن درونش امنیت و آرامش برایت به ارمغان می‌آورد. پدر و مادر که باشی تمام تلاشت را برای فراهم آوردن مأمنی امن برای دردانه‌هایت می‌کنی اما دریغ از داشتن آرامش خاطر در آن. حال تصور کن فرزندی بیمار و علاج‌ناپذیر داشته باشی و هر روز ذره ذره آب شدنش را مشاهده کنی. فرزندی که حتی آرزوی بازی و شیطنت کردن در دلش مانده و نمی‌تواند مثل همسن و سالان خود جست و خیز کند.