وقتی حیات اساطیر در ساختار و بافت عملی و جاری در جامعه ایرانی را صرفا بافتی غیرنباتی و مجازی بدانیم، بیدار کردن یک اسطوره سال‌ها خفته و غبارگرفته در بطن جامعه چه کارکردی دارد؟