تولیدکنندگان آثار تلویزیونی، سینمایی و حتی تئاترها طی ماه های اخیر برای جذب مخاطبان بیشتر گرایش زیادی به تولید تیتراژهای موسیقایی با حضور خوانندگان نام آشنا پیدا کرده اند.
اگر معتقد باشیم که فیلمفارسیها با ترویج فرهنگ ارتجاع و گرایش آشکار به لمپنیسم، خواهناخواه با حاکمیت پهلوی دوم همسو بودهاند، پس موج نوین سینمای ایران – که در تقابل با این جریان شکل گرفت – بیگمان باید بخشی از فرهنگ انتقادی معاصر ما باشد.