حضرت امام علی‌بن الحسین السجّاد(ع) پس از عاشورا، قالب مناجات و دعا را برای راهبری فکری و فرهنگی امّت انتخاب کردند؛ این انتخاب هوشمندانه دارای نکات و لطایفی است که باید به‌درستی تحلیل شود.
رهبر انقلاب می‌فرمایند: «انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل، از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می‌گردد و توجهی پیدا می‌شود، وقت دعاست، آن وقت اگر از خدا بخواهید، غالب این است که مقصود برآورده می‌شود.»
حدیث امام جواد (ع) درباره ثمره اعتماد و توکل به خدا را در این مطلب بخوانید.
صحیفه سجادیه معجزه و گنجینه گرانبهایی از امام زین العابدین (ع) است که می‌تواند تمام درد‌های مادی و معنوی را درمان کند.
در دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان آمده است: «ای خدا، برتری فضیلت شب قدر را روزی‌ام کن، در روایات، راجع به شب قدر اختلافاتی وجود دارد. برخی اولیاء، تمام سال را احیاء می‌گرفتند تا آن شب قدر که معلوم نیست چه وقت است را درک کنند.»
در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان آمده است: «این روایت کنایه از این است که انسان عیب‌های بزرگ خود را نمی‌بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می‌بیند. این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می‌بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.»
در شرح دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان آمده است: «در دوره آخرالزمان قلب مومن آب می‌شود؛ زیرا گناه را می‌بیند و استطاعات تغییر وضع را ندارد.»
