نگاهی به نقاشی معصومیت

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، ویلیام آدولف بوگرو شهرت بالایی در قرن ۱۹ فرانسه و همچنین آمریکا به عنوان یک نقاش توانای نمایشگاهی داشت. آثار او با تصویر کردن دقیق و استادانه‌ای از صحنه های تاریخی، اساطیر و مضامین مذهبی بسیار مورد ستایش قرار می گرفت و با قیمت های بالایی در طول حیاتش فروخته می شدند. البته اسم او همیشه در میان پیشرو (آوادگارد)یان با استهزا آورده می شد. دگاس و دوستانش برای توصیف اثری به عنوان کاری تمام شده و کم ارزش از واژه «بوگرو کاری شده» استفده می کردند، ون گوگ هم او را سازنده چیزهای لطیف و زیبا می خواند که پول زیادی در می آورد. در پایان جنگ جهانی اول نظرات منتقدان بوگرو مورد پشتیبانی سلیقه عموم هم قرار گرفت. نقاشی های بوگرو و دیگر نقاشان آکادمیک معاصرش همچون آلما تادما، الکساندر کابانل، ژان لئون ژروم به انباری موزه ها راه یافتند.

اما سربازان کهنه کار هیچگاه نمی میرند، با بازیابی علایق و توجهات به نقاشی های تمثیلی، واقع گرایی موجود در آثار بوگرو و دیگر نقاشان آکادمیکی دوباره احیا شدند. موزه متروپولیتن بخشی را به عنوان سالن هنر در گالری های آندره مایر که چهار سال قبل افتتاح کرده بود راه انداخت. افزایشی ناگهانی هم در قیمت آثار بوگرو ایجاد شد.

آثار های بورگو شامل نقاشی هایی می شوند با دقت و جزئیات بالا و بی نقص از پری ها و ساتیر (در اساطیر یونانی، ارواحی جنگلی نیمه انسان و نیمه بز هستند)ها، قهرمانانی نیرومند، مادران پر مهری که از کودکانشان مراقبت می کنند، کودکانی که همدیگر را در آغوش گرفته اند. این نقاشی ها نگاه لطیف بورگو به نژاد انسان را نشان می دهد که با مهر و روشنایی آمیخته است. بورگو هنر را «زیبایی» می دانست و دیگر ویژگی های تجربی او را آزار می داد. در مصاحبه ای در سال ۱۸۹۵ می گوید «هر فرد باید به دنبال پیدا کردن زیبایی و حقیقت باشد، تنها یک نوع نقاشی وجود دارد، آن هم نقاشی است که چشم را با کمال آشنا می کند، نوعی از زیبایی و تکامل که در آثار پائولو ورونژ و تیسین می بینید».

نقاشی معصومیت اثر ویلیام آدولف بورگو نمونه بارز و قابل توجهی از نئوکلاسیسیسم است که اثری تمثیلی در رابطه با مساله معصومیت می‌باشد؛ مضمونی که در کودک و بره نمایان می شود. با به نمایش گذاشتن اخلاص و معصومیتی در ترکیب بندی از طریق کشیدن تصویری بسیار واقع گرایانه، نقاش اثری تمثیلی از رهایی کامل از گناه را به تصویر کشیده است. بوگرو به خاطر وسعت مضامین و موضوعات نقاشی هایش که برای فهم و درک عموم مردم آسان بود، به عنوان یکی از ماهرترین و تواناترین نقاشان دوران خود شناخته می شد. بوگرو از نظر آکادمی فرانسه در جایگاه والایی قرار داشت با این حال مورد نکوهش آوانگاردهایی همچون ون گوگ قرار می گرفت. شهرتش در اروپا رو به افزایش بود و بر خلاف دیگر معاصرانش که معمولا پس از مرگشان آثارشان با قیمت های بالایی فروخته می شد، کارهای او در حیات خودش هم با قیمت های بالایی به فروش می رفتند و مرتب سفارش دریافت می کرد.

خلوص و معصومیت موضوعات شایعی در میان پیروهای نئوکلاسیک قرن هجده و نوزده بود. نیمه دوم قرن هجده هنرمندانی را به خود دید که تمایل روز افزونی به آثار کلاسیک و قدیمی داشتند. کارهای نقاشانی همچون رافائل، نیکولا پوسن، و کلود لورین باعث نو شدن علاقه و تمایلات به جنبه های ترکیب بندی، ارتباط و سادگی در آثار هنری شد. تحت تاثیر دست آوردهای باستان شناسی  و افزایش تعداد موزه های ملی، هنرمندانی همچون بورگو به ایجاد آثاری با مضامین کلاسیک روی آوردند. سبک بورگو به عنوان هنری آکادمیک به آن نگاه می شد، سبک او در آکادمی های عالی اروپایی برای آموزش مورد استفاده قرار می گرفت که حامی سنت گرایی بودند و روش های محافظه کارانه داشتند. این آکادمی ها سبک های جدید را هم می پذیرفتند البته پس از بررسی و مورد تایید قرار گرفتن آنها. نقاشی معصومیت نمونه ای بارز و اصلی برای درک و فهم نئوکلاسیسیسم در میان آکادمی ها است، و اینکه چگونه آثار استاد بزرگی همچون بوگرو می توانست منبع آموزشی برای وسعت زیادی از هنرآموزان باشد.

منبع: ۱st Art Gallery / NY Times