در دورانی که مربوط به صلح جاویدان بود، بیشترین علل که محرکین انوشیروان به آن اشاره کردند، به مسائل تجاری مربوط می‌شد. اگرچه بهانه رسمی جنگ درگیری دولت‌های دست نشانده غربی یعنی آل‌لخم و آل‌غسان بود، آنها نیز بر سر منطقه تجاری به نام استرتا جنگ می‌کردند. استرتا جاده‌ای مهم بود که از جنوب پالمیر می‌گذشت و یک رشته نواحی را به هم متصل می‌کرد. در واقع شریان بازرگانی و استراتژیک بود که توسط اعراب وابسته حفظ می‌شد. اهمیت این راه به حدی بود که هریک از شیوخ عرب سعی می‌کردند که حقوقشان را در آنجا حفظ کنند. هرچند برخوردهای نظامی متعدد بین روم و دولت ساسانی کار بازرگانی را به‌صورت مداوم مشکل می‌ساخت، با این همه هر دو طرف به روابط اقتصادی نزدیک با یکدیگر علاقه بسیار داشتند. مهم‌تر از همه برای اینکه دریافت عوارض گمرکی را تامین کرده باشند، در سطوح دیپلماتیک مقدمات لازم برای مبادلات منظم کالا را فراهم آوردند. انعقاد قراردادهای متعدد بین دو امپراتوری و تبصره‌های منظور شده در آنها برای حل و فصل اقتصاد و بازرگانی موید این ادعا است.