نقاشی ، چوپان مزدور

ا

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، ویلیام هولمن هانت، نقاش بریتانیایی دوران پیشا رافائلی، نقاشی چوپان مزدور را در سال ۱۸۵۱ به پایان رساند. این نقاشی، چوپانی را به تصویر می کشد که گله خود را رها کرده و می خواهد توجه یک زن جوان را به خود جلب کند. چیزی که در این نقاشی بیش تر از همه توجه بیننده را جلب می کند، جزئیات بالای نقاشی و ظاهر طبیعی سوژه ها است. هولمن هانت یکی از اعضاء جنبش برادری پیشارافائلی بود. یک جنبش واپس گرایانه کوچک که در سال ۱۸۴۸ در لندن بنیان نهاده شد. اعضاء این جنبش به جای پیروی از سبک کلاسیک مطلوب آکادمی سلطنتی، به دنبال سبک طبیعت گرایی (ناتورالیسم) بودند. طبیعت گرایی به دنبال به تصویر کشیدن زندگی روزانه مردم بریتانیا بود، بدون هیچ توجه ویژه نمادین یا ایده آل گرایانه ای نسبت به محیط، انجیل یا حتی مناظر قرون وسطایی که نشان دهنده گذشته بریتانیا بود. منتقدان هنری آن زمان طبیعت گرایی را مورد انتقاد قرار می دادند و معتقد بودند این سبک بیش از حد نامطبوع و غیرمتمدنانه است.  از سوی دیگر، این جنبش ولی موفق شد نظر جان راسکین، مهم ترین منتقد هنری قرن نوزده را به خود جلب کند. در نقاشی چوپان مزدور، با تحلیل عناصری همچون غلظت رنگ ها، کنتراست بالای نقاشی که در محدوده گسترده ای به کار گرفته شده و هم چنین بافتی که با ضربه های کوتاه قلم مو ایجاد شده، بهتر می توان به سبک نقاشی طبیعت گرایانه دوران پیشا رافائلی پی برد. جزئیاتی چنین پیچیده باعث شده نقاشی تاثیر بصری ویژه ای بر روی مخاطب بگذارد، تاثیری که در اثر نظم و ثبات به دست می آید. این ویژگی ها باعث به هم پیوستگی ترکیب بندی شده و بیننده را به تدریج وارد خلوت خصوصی این دو نفر می کند. بیننده که تحت تاثیر ماهیت صحنه قرار گرفته است، ناخودآگاه اخلاقیات را در جامعه مدرن آن زمان انگلیس به پرسش می کشد. درچوپان مزدور، هولمن هانت با کنار هم قرار دادن زندگی روستایی طبیعی انگلیسی و این عمل انسانی ناخوشایند، مشکلات جامعه ویکتوریایی آن زمان انگلیس را به چالش می کشد.

رنگ های پرجنب و جوش و خالص به کار رفته در این نقاشی نشان دهنده میزان جزئیات فرم و ترکیب رنگی است که به طور موفقیت آمیزی اجزاء و سوژه های به کار رفته را به نمایش می گذارد. هولمن نقاشی خود را با استفاده از یک تکنیک مشخص طراحی کرده است. او رنگ ها را ترکیب نکرده است، بلکه به جای آن به توصیه جورج فیلدشیمی دان، از رنگدانه های خالص رنگ ها استفاده کرده است. به این ترتیب با کمک این تکنیک، با دقت در این اثر می توان متوجه شد که تلاش شده رنگ ها به اصیل ترین شکل ممکن بر روی تابلو قرار گیرند. نقاش به جای این که از یک الگوی رنگی برای اثرگذاری استفاده کند، تلاش کرده از نسخه اصلی رنگ ها استفاده کند. به همین دلیل تمام رنگ هایی که در دنیای واقعی می بینید در این نقاشی هم دیده می شود. به این ترتیب، با نوعی رنگ آمیزی طرف هستیم که تنها در دنیای واقعی دیده می شود و کم تر در دنیای نقاشی می بینیم. به عنوان نمونه می توانید به سرخی صورت زن و مرد نگاه کنید که در اثر شرم و خجالت ایجاد شده است، یا سایه های سیب گاز زده ای که بر دامن زن قرار دارد، و یا رنگ سفیدی که برای گوسفندان به کار رفته است. به این ترتیب، عناصر مختلف به طبیعی ترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده اند. برای نورپردازی هم هولمن هانت از تمهید مشابهی استفاده کرده است. اگر از فاصله نزدیک به نقاشی نگاه کنید، هیچ نشانی از تکنیک ایمپستو (تکنیک لایه لایه کار کردن نقاشی، به حدی که هر لایه برجسته تر از سطح نقاشی است) نمی بینید. ولی با دقت به نقاشی می توان متوجه شد که این اثر به صورت نقطه نقطه کار شده است. به این ترتیب با این تمهید، نقاش موفق شده این تصور را به وجود بیاورد که گویی واقعا در حال تماشای بافت های واقعی اشیائی هستیم که در نقاشی دیده می شود. موی زن یک مثال خیلی خوب است.

هانت در تمام سطح نقاشی جزئیات را به شکل یکسانی پراکنده کرده است. این رنگ های مات و اصیل هم در پیش زمینه، هم میان زمینه و هم در پس زمینه دیده می شوند. سبک پیشا رافائلی معمولا تلاش می کرد برای  پیش زمینه از همان جزئیات و شفافیت رنگی استفاده کند که برای سوژه ها به کار برده بود. چنین تمهیدی در چوپان مزدور هم دیده می شود. در این نقاشی، نور سفیدی که در افق و نزدیک مزارع در پس زمینه دیده می شود از نظر میزان درخشندگی، تفاوتی با رنگ زرد بلوز زن ندارد که در پیش زمینه قرار دارد. حتی در ابرهای پس زمینه هم می توان ظرافت و بافت متقاعد کننده ای مشاهده کرد. در هر بخشی از نقاشی، از خطوط مختلف برای تطبیق جزئیات نقاشی استفاده شده است.

این جزئیات یکسان که در چوپان مزدور دیده می شود از طریق توجه ویژه به خطوط، رنگ و نوری به دست آمده است که به صورت پیوسته در سراسر نقاشی مورد توجه قرار گرفته اند. اشکال مختلف نقاشی دارای ثباتی هستند که در اثر کمال آن ها به دست آمده است. جزئیات بالای نقاشی باعث می شود مخاطب در صحنه متوقف شده و جنبشی نداشته باشد. به این ترتیب، بیننده این نقاشی در این لحظه پرتنش که به تصویر کشیده شده، با نوعی سکون مواجه می شود. انتخاب های ویژه و آگاهانه نقاش باعث شده که چوپان مزدور تمام ویژگی های طبیعت گرایی را در خود داشته باشد.

هیلاری بویک

منبع: Art, insight and other musings