خشایار اعتمادی: به خاطر صدایم گردو و بادمجان نمی‌خورم

به گزارش پایگاه خبری “ججین“  ، خشایار اعتمادی متولد فروردین ۱۳۵۰ در تهران است. او در ۶ سالگی خوانندگی و در ۱۳ سالگی یادگیری و نواختن پیانو را شروع کرد و با خواندن ترانه «بارون» با شعری از احمد شاملو به شهرت رسید. اعتمادی تاکنون اجراهای زیادی داشته و در جشنواره‌های مختلف شرکت کرده که از جمله آنها می‌توان به جشنواره موسیقی پاپ در ایران و جشنواره بین‌المللی موسیقی مسلمانان سارایووW.O.M.F  اشاره کرد.

به گزارش سلامت آنلاین اعتمادی در کارنامه کاری خود آلبوم‌هایی چون دلشوره، لیلا، یادته، خاتون، مثل هیچکس، طعنه و عاشقی هرکی ‌هرکی شد را دارد. گفت‌وگوی سلامت آنلاین را با این خواننده درباره مقوله سلامت و بهداشت می‌خوانید.

بنا به گفته انجمن روانپزشکان ۱۳/۵ درصد مردم افسرده هستند. به نظر شما چرا این‌گونه است؟

به نظر من این آمار کاملا اشتباه است و رقم بیشتر از این حرف هاست. ده سال پیش خبرنگاری از من پرسید دغدغه اصلی شما چیست؟ گفتم دغدغه فرهنگی ندارم اما دغدغه اجتماعی دارم؛ افسردگی مزمنی که به صورت فرسایشی به جان مردم و به خصوص جوانان افتاده، نگران‌کننده است. در حال حاضر علت این مهم قبل از هر چیز فشار اقتصادی است که بر زندگی مردم وارد می‌شود. بعد عدم نظم است که باعث می‌شود هیچ چشم‌اندازی به خصوص برای جوانان وجود نداشته باشد. تمام این موارد انگیزه مردم را می‌گیرد و اتفاقات و لحظه‌های آن‌ها تکراری خواهد شد. فشار اقتصادی که زیاد می‌شود افکار آدم‌ها دیگر متمرکز نیست و در عوض، متراکم است. اتفاقات ناگوار مانند زلزله و شنیدن اخبار ناگوار از جای جای دنیا باعث افسردگی می‌شود. به نظر من رسانه‌ها در رفع این مشکل نقش بسزایی دارند. البته نباید از بحث رنگ‌ها و تاثیرش در افسردگی که خیلی مهم است، گذشت.

به نظر شما در شرایط بحرانی مانند همین زلزله اخیر هنرمندان کشور چه کمکی می‌توانند به آسیب‌دیدگان کنند؟ اصلا حضورشان در این مناطق مثمرثمر است؟

هنرمندان بخشی از جامعه هستند و در ضایعات اجتماعی و ملی همیشه از مسئولین پیشی می‌گیرند. وقتی هنرمندان اعتبارشان را از امضای مردم دارند همین ایجاب می‌کند قبل از همه در میدان باشند. وقتی مردم در دغدغه‌ها و ناگواری‌های اجتماعی، هنرمندان و ورزشکاران را در کنارشان می‌بینند احساس آرامش بیشتری می‌کنند.

با توجه به این که ۴۶ بهار از عمرتان می‌گذرد اما جوانی و شادابی در چهره و رفتارتان وجود دارد. این ناشی از چیست؟

شما مگر از دل من خبر دارید؟! پدرم ۱۲ سال پیش فوت کردند. دو هفته قبل از مرگش وقتی از حالش جویا می‌شدم چنان محکم می‌گفت خوبم که خیال مرا راحت می‌کرد و احساس می‌کردم همه چیز خوب است. باید به هم انرژی مثبت بدهیم تا نشانی از غم و افسردگی در وجودمان نباشد. گیرکردن در گذشته‌های بد باعث شده تا هم خودمان و هم اطرافیان‌مان را افسرده کنیم. در یک رسانه ژاپنی مطلبی را دیدم که عنوان کرده بود وقتی افسرده و ناراحت هستید از خانه خارج نشوید. وقتی حرف‌های غمناک بشنویم و چهره‌های افسرده را ببینیم این انرژی‌های منفی روی آدم تاثیر می‌گذارد. آن چیزی را که نشان می‌دهیم باید خوب و همراه با انرژی مثبت باشد.

سلامتی اولویت چندم شما در زندگی‌تان است؟

باید اولی باشد ولی آنچنان که باید اهمیت نمی‌دهم. اصل سلامتی خواب و غذای خوب است که متاسفانه خواب‌ها همه پریشان و غذاها نیز سالم نیستند و تغذیه‌ها مشکل دارد. اما سعی می‌کنم حواسم به تغذیه‌ام باشد. شب‌ها سالاد می‌خورم و فقط در طول روز ۴ یا ۵ قاشق برنج مصرف می‌کنم اما صبحانه را مفصل می‌خورم. مربا اصلا مصرف ندارم و عسل را جایگزین آن کرده‌ام. زیتون زیاد می‌خورم.

از آنجا که شما خواننده هستید آیا برای حفظ یا تقویت صدای خود به تغذیه‌تان توجه می‌کنید؟

خیلی زیاد، گردو اصلا نمی‌خورم. بادمجان به هیچ عنوان مصرف نمی‌کنم. اگر خاطرتان باشد در مجموعه «قهوه تلخ» سیامک انصاری بادمجان که می‌خورد صدایش تغییر می‌کرد، من هم این‌گونه هستم. ماست نمی‌خورم. بوی چربی و از همه چیز بدتر آلودگی هوا بر صدایم تاثیرگذار است.

همان‌طور که به سلامت جسم‌تان اهمیت می‌دهید آیا برای سلامت روح خود هم کاری می‌کنید؟

ریا می شود بگویم، ولی وقتی پناه می‌برم به پروردگارم به آرامش می‌رسم.

چرا کانون خانواده‌ها مانند گذشته ها گرم و صمیمی نیست؟

تنها جوابی که می‌توانم بدهم این است: چه چیز ما در حال حاضر مانند گذشته است که این مورد باشد؟!

ورزش هم می‌کنید؟

بله،ورزش‌های هوازی، بدنسازی، دو و دوچرخه سواری. تحرکم خیلی زیاد است.

در هنگام بیماری خوددرمان هستید یا به پزشک مراجعه می‌کنید؟

متاسفانه خوددرمان هستم و اگر برای درد و بیماری‌ام درمانی نداشته باشم به پزشک مراجعه می‌کنم.

از داروها و دمنوش‌های گیاهی هم استفاده می‌کنید؟

بله مصرف می‌کنم.

بیمه هم هستید؟ از آن رضایت دارید؟

بله، تا حدودی رضایت‌بخش است.(زهرا صلواتی/سلامت آنلاین)