نخستین مترجم فارسی اوستا کیست ؟

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ،  دکتر ابراهیم پورداود بی‌گمان یکی از بزرگ‌ترین خدمتگزاران زبان و فرهنگ ایران است. پورداود را بنیانگذار ایران‌شناسی در ایران می‌دانند.
وی سال ۱۲۶۴ خورشیدی در شهر رشت به دنیا آمد و پس از تحصیلات مقدماتی فارسی و عربی آهنگ تهران کرد و از تهران به بیروت و در سال ۱۹۱۰ برای فراگرفتن علم حقوق به پاریس رفت و در پاریس بود که برای نخستین بار مطالب تازه‌ای درباره فرهنگ کهن ایران و اوستا شنید و نخستین جرقه‌های عشق به فرهنگ باستانی ایران در قلبش درخشید. استاد پورداود پس از تحصیلات فراگیر در فرانسه و آلمان، ادبیات اوستا و پهلوی کهن ایران را زیر نظر دانشمندان بزرگ آموخت. پورداود وقتی به ایران آمد کرسی ادبیات باستان و زبان اوستا برای نخستین بار در دانشگاه تهران به او سپرده شد. او در سال ۱۳۱۱ به درخواست رابیندرانات تاگور از سوی دولت ایران برای تدریس فرهنگ ایران باستان به هند رفت و در دانشگاهی در هند به تدریس پرداخت. پورداود در سال ۱۳۱۲ در هفتمین کنگره هند شرقی هند در گروه اوستاشناسی عضویت یافت و ریاست شعبه عربی- پارسی را نیز برعهده گرفت.
زرتشتیان هند بسیار به پورداود علاقه‌مند بودند و حتی در مراسم‌هایی که جز زرتشتیان کسی را راه نمی‌دادند نیز از او دعوت به عمل می‌آوردند. پورداود در سال ۱۳۱۲ از بمبئی به آلمان رفت و در آنجا به ادامه کار ترجمه و گزارش اوستا پرداخت. او در سال ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و در دانشکده حقوق و ادبیات دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. ترجمه اوستا بزرگ‌ترین تألیف اوست. از استاد پورداود گزارش اوستا در ده جلد، ایرانشاه، خرمشاه، پوراندخت، گفت و شنود پارسی، فرهنگ ایران باستان، هرمزد نامه و بیش از پنجاه و یک مقاله به یادگار مانده است.
ابراهیم پورداود ۲۶ آبان‌ماه ۱۳۴۷ در سن ۸۳ سالگی در تهران درگذشت و طبق وصیتش در آرامگاه خانوادگی در رشت به خاک سپرده شد.

علی رنگچیان

telegram.me/jajinnews