چرا گنبد مسجد قبه‌الصخره منفجر نشد؟

 پایگاه خبری “ججین”  

جنبش هتحیاه

جنبش هتحیاه یا البعث، از نئوفاشیست‏ترین سازمان‏هاى افراطى و نژادپرست در فلسطین ‌‏اشغال شده است. این سازمان به عنوان اعتراض به انعقاد قرارداد کمپ‌دیوید و پیمان صلح اسرائیل با مصر، از جنبش حیروت منشعب شد؛ و به صورت یک جنبش مخالف با این قرارداد، کمپ دیوید را یک عقب نشینى از سوى اسرائیل توصیف کرد.
گروه هتحیاه در زمینه‏ مالى، با شمارى از گروه‏هاى تروریستى – فاشیستى پیوندهایى دارد. وجه مشخص هتحیاه نسبت به سایر گروه‏هاى تروریستى صهیونیستى، آن است که به طور متوسط داراى سه نماینده در کنسیت اسرائیل است. این گروه سه هفته پس از اشغال لبنان توسط نیروهاى نظامى رژیم صهیونستى، به ائتلاف دولتى پیوست.
وزیر این گروه در کابینه‏ اسرائیل، یوفا نئمان؛ وزیر علوم و توسعه، و رئیس کمیسیون وزارتى امور مهاجرت بود. پس از مدتى از تشکیل این جنبش؛ بخشى از گروه گوش آمونیم، و جنبش جانبازان سرزمین کامل اسرائیل، به آن پیوستند. این جنبش، همچنین همکارى‏ها با جنبش کاخ همکارى دارد.
اهداف سیاسى این جنبش، عبارتند از:
تجدیدنظر در قرارداد کمپ‌دیوید و صلح با مصر؛ عدم عقب‏نشینى اسرائیل از مناطق اشغالى، تشکیل حکومت اسرائیل در جولان، سامره، غزه؛ و اسکان یهودیان در تمامى سرزمین‏هاى اشغالى. در آستانه‏ پارلمان یازدهم، این جنبش به حزب تسومت که ایتان رئیس سابق ستاد ارتش، بنیانگذار آن بود پیوست.
نظرات سیاسى ایتان بر مبانى ذیل استوار بود:
1- سرزمین اسرائیل از آن اسرائیلى‏ها است.
2- ضرورت اقامت در تمامى سرزمین‏هاى اسرائیل.
3- صلح با اعراب، بدون واگذارى یک وجب از خاک اسرائیل به آن‏ها.
4- بازگشت، و عمل به فرهنگ و سنن عبرى.
5- تعمیق فرهنگ صهیونیسم.
به دلیل تطابق دیدگاه‏ها و مواضع جنبش هتحیاه با دیدگاه‏هاى این حزب، این گروه تاکنون نقش عمده‏اى در پشتیبانى از دولت گسترش‌طلب آن ایفا کرده است. در اظهارات یوفان نئمان در مصاحبه با خبرنگار روزنامه‏ معاریو دوف گلداشتاین، ویژگى توسعه‏طلبى دیده مى‏شود. وى گفته است:
«بدون شرم و خجالت در برابر شما اعتراف مى‏کنم که دیدگاه من نسبت به سرزمین لبنان تا رودخانه‏ لیتانى، شبیه نظر من به سرزمین اسرائیل است.»
این رؤیاهاى گسترش‏طلبانه تنها مختص به نئمان نیست؛ بلکه ویژگى مشترک تمامى رهبران برجسته‏ و غیربرجسته جنبش هتحیاه، و نیز تمامى هواداران صهیون‏گراى آن است. این امر نوعى از هماهنگى درونى براى این گروه ایجاد مى‏کند که سرچشمه‏ آن، یگانگى هدف توسعه‏طلبانه، و دشمنى و نفرت نسبت به عرب‏هاست. اغلب طرفداران این جنبش، از میان جوانان کم‏سن و سال و افراطى یهودیان شرقى و غربى مى‏باشند.
جنبش هتحیاه، در پارلمان‏هاى دهم، یازدهم و سیزدهم شرکت کرده؛ و در دولت بیستم، بیست و یکم و بیست و دوم نیز نقش داشته است.
تعدادى از رهبران برجسته‏ این جنبش، عبارتند از: یوفال نئمان، گیتو لاکوهین، گرشون شوحط، رفائیل ایتان، الیور فالدمان و حنان بورات که همگى راست‏گراى افراطى هستند.

گروه حشمونائیم
این گروه، یکى از گروه‏هاى تروریست فاشیستى است که در فلسطین اشغالى تأسیس شده است. نام دیگر آن سازمان لرنریست‏ها مى‏باشد، که برگرفته از یوئیل لرنر، رهبر و بنیانگذار این گروه است. این گروه همچنین از ایده‏ئولوژى جنبش کاخ تأثیر پذیرفته است؛ چون رهبر و مؤسس آن یوئیل لرنر، یکى از اعضاى برجسته و پیشین کاخ بوده است.
وجه مشخص عملیات این گروه، عملیات قهرآمیز و خشونت‏بار آن است. اعضاى این گروه از آموزش نظامى بالایى برخوردارند. محافل پلیس رژیم صهیونیستى بر این باورند که شمار بسیارى از اعضاى این گروه جوانانى هستند که سنى بالاتر از بیست سال دارند، و خدمت اجبارى خود را در ارتش اسرائیل به پایان رسانده‏اند.
از مهم‏ترین هدف‏هاى این گروه، چیرگى بر بیت‏المقدس؛ و بیرون راندن ساکنان عرب از تمامى قدس، و به طور کلّى از آن چه که سرزمین اسرائیل مى‏نامند، است. آنان معتقدند که این سرزمین باید به طور محض به یهودیان اختصاص داشته باشد.
یکى از رهبران این سازمان به نام یورى هلر، به این امر اشاره کرده است.
شاید به دلیل همین هدف باشد که شمارى از فارغ‏التحصیلان حشمونائیم در میان محله‏ اسلامى بیت‏المقدس عربى، یک محله‏ مهاجرنشین یهودى ایجاد کرده‏اند.
پدر روحى این جوانان، خاخام اویگدور تفنتسال، رئیس انجمن تاج کهن، و ملقب به خاخام شهر کهن است. از مهم‏ترین عملیاتى که به «حشمونائیم» نسبت داده مى‏شود، تلاش آنان براى منفجر کردن گنبد صخره، در ژوئن سال ۱۹۸۲.م بود. لیکن به سبب کشف تصادفى مواد منفجره پیش از وقوع انفجار، این عملیات با شکست روبه‏رو شد.»

telegram.me/jajinnews