«علی لاریجانی» راز بقای ائتلاف؟
از همین الان اصلاح‌طلبان باید خود را آماده کنند تا وقتی که بتوانند مستقل وارد صحنه شوند و پیروزی را به دست آورند. این مساله دور از ذهن نیست.
به گزارش پایگاه خبری “ججین” ، «پایان ائتلاف؟» این سوالی است که از اواخر شهریور ماه پس از اظهارات محمدرضا عارف مبنی بر اینکه « در انتخابات سال ۹۸ با پرچم اصلاح‌طلبانه وارد می‌شویم یعنی ائتلاف نمی‌کنیم؛ به‌اندازه کافی هم نیرو داریم و با تعاملی که با شورای نگهبان داریم و با تغییر نگرشی که در برخی از نهادهای حاکمیتی نسبت به جریان اصلاحات به وجود آمده است ان‌شاا… به‌این نتیجه برسیم که تایید صلاحیت‌ها روند عادی و قانونی را طی کند و همانند انتخابات شوراها با تورم نیرو مواجه باشیم.» بارها مطرح شد . برخی مانند رسول منتجب نیا از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب با دیدگاه عارف موافق هستند چنانکه چندی قبل گفته بود:«ایده آل برای ما این است که با شعار و آرمان اصلاح‌طلبی وارد صحنه شویم و اصولگرایان هم با این ایده و آرمان وارد صحنه رقابت شوند.
باید توجه کرد که اقدام انجام شده در چند انتخابات گذشته مبنی بر ائتلاف یک اقدام تاکتیکی و اورژانسی برای رسیدن به موفقیت بوده است اما ائتلاف یک اقدام اساسی، دایمی و ایدئولوژیک نیست. از همین الان اصلاح‌طلبان باید خود را آماده کنند تا وقتی که بتوانند مستقل وارد صحنه شوند و پیروزی را به دست آورند. این مساله دور از ذهن نیست. اصلاح‌طلبان موقعیتی را در جامعه دارند که اگر تلاش کنند و انسجام خود را حفظ کنند، امید موفقیت‌شان بسیار بالا است.» اما آنچه عارف بیان کرد مورد تایید همه جریان‌های اصلاح‌طلب نبود چراکه برخی بر لزوم ائتلاف با جریان میانه رو تاکید دارند و پیروزی‌های سالهای ۹۲ تا ۹۶ را مدیون همین ائتلاف می‌دانند.
اگر عارف در مقام رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان از عدم نیاز به ائتلاف گفت اما نائب رئیس این شورا یعنی حجت‌الاسلام موسوی لاری این دیدگاه را ندارد و به باشگاه خبرنگاران می‌گوید: « ائتلاف‌ها همیشه در مقاطعی برای انجام فعالیت‌هایی صورت می‌گیرد. اما تا به آن مقطع نرسد و شرایط لازم فراهم نشود، نمی‌توان گفت ائتلافی صورت می‌گیرد و یا خیر. بحث ائتلاف در حال حاضر نه‌ایجابی و نه فردی معنایی ندارد، چرا که هنوز فضای سیاسی خاصی شکل نگرفته تا با ائتلاف موافقت کنیم.» وی تصریح کرد: «لذا متناسب با شرایط پیش‌رو درباره شکل‌گیری ائتلاف تصمیم خواهیم گرفت و اکنون نمی‌توان در این‌باره تصمیم‌گیری کرد.» نائب رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بیان کرد:«اگر ائتلافی در جهت مصالح ملی باشد، حتما با این امر موافقت خواهم کرد و در نقطه مقابل اگر تشکیل یک ائتلاف جهت‌گیری مشخصی نداشته باشد، طبیعتا مخالفت خود را اعلام خواهیم کرد.» عبدا… ناصری اما به طور کامل مخالف با دیدگاه عارف است و می‌گوید:«به نظر من در حال حاضر سخن گفتن در مورد چگونگی حضور در انتخابات‌های سالهای آتی زود است و باید در مورد این موضوع به صورت جمعی و با در نظر گرفتن مصالح تصمیم گیری شود. آن ائتلاف و توافق و براساس منافع ملی حرکت کردن خیلی به نفع مردم بوده است.من بعید می‌دانم که اصلاح‌طلبان روش دیگری را جز این روش چهار ساله گذشته اتخاذ کنند.»
تاکید بر تدوام همکاری
اما هر ائتلافی چند سویه است مانند ائتلاف مورد بحث که شامل اصلاح‌طلبان ومیانه روها می‌شود. طیف میانه‌رو اما بر خلاف عارف اصراری به خاتمه ائتلاف ندارد چنانکه دیروز یک عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه گفت: بهتر است برای انتخابات مجلس مسیر ائتلاف اصلاحات و اعتدال را طی کنیم. مرتضی بانک درباره سخنان اخیر محمدرضا عارف که گفته بود«اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس یازدهم با حزب اعتدال و توسعه وارد ائتلاف نمی‌شوند»، به خبرآنلاین گفت: نظر آقای عارف محترم است و ما هم باید ببنیم در آینده چه اتفاقی می‌افتد. وی افزود: برداشتم این است که جریان اصلاحات و جریان اعتدال هم‌پیمانان قوی و مستحکمی هستند که می‌توانند در آینده نیز به نحو مطلوب این نقش تأثیرگذار را در جامعه سیاسی کشور ایفاگر باشند. عضو ارشد حزب اعتدال و توسعه درباره ادامه یافتن ائتلاف اصلاحات و اعتدال در انتخابات مجلس یازدهم یادآور شد: فکر می‌کنم بهتر است این مسیر را طی کنیم.
پیوند دهنده اصلاحات و اعتدال؟
برخی معتقدند علی لاریجانی موضوع ائتلاف جریان اصلاحات و اصولگرایان است و او کاندیدای این ائتلاف در سال ۱۴۰۰ خواهد بود. اما چه شد که احتمال حمایت اصلاح‌طلبان از لاریجانی به موضوع بحث محخافل سیاسی و رسانه‌ای تبدیل شد؟ انتخاب دراین‌باره نوشت: «لاریجانی در سال ۸۴ و در روزگاری که هنوز خبری از نواصولگرایان اعم از طیف احمدی نژاد و جبهه پایداری در سپهر سیاسی کشور نبود یا حداقل کسی آن‌ها را جدی نمی‌گرفت و در حد و اندازه کسب کرسی ریاست جمهوری تصور نمی‌شدند، به عنوان کاندیدای منتخب اصولگرایان برگزیده شد. اما نه قالیباف، نه محسن رضایی و نه احمدی نژاد هیچ یک حاضر نشدند به نفع او کنار بروند. با انتخاب احمدی نژاد و کناره گیری حسن روحانی از سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی و مسئولیت پرونده هسته‌ای، لاریجانی، جایگزین او شد تا بلکه بین رویه آشتی جویانه روحانی با طرف غربی و مواضع تند احمدی نژاد صلحی برقرار کند اما خیلی زود معلوم شد که او جایگاهی در افکار احمدی نژاد ندارد. بنابراین جای خود را به جلیلی داد و آماده ورود به مجلس شد.
در انتخابات مجلس در سال ۸۶ هم با یک تدبیر دوراندیشانه، برای دوری جستن از «دعوای سرلیست» میان او و حداد عادل ترجیح داد از قم کاندیدا شود و البته پس از ورود به مجلس، جایگاه ریاست را از حداد گرفت. تفاوت نحوه ریاست او بر مجلس با نوع مدیریت حداد خیلی زود به چشم آمد. از طرفی در سکوت آن سالهای اصلاح‌طلبان، او عملا نقش متعادل کننده سیاست‌های دفعی و تصمیمات غیرکارشناسی دولت احمدی نژاد را بر عهده گرفت. در مجلس نهم، این شیوه مدیریت وی آشکارتر هم شد؛ به ویژه که در این دوره مجلس از حساسیت‌های بیشتری هم برخوردا بود. اولا نیمی از آن با دولت احمدی نژاد و نیم دیگر با دولت روحانی همزمان بود و در ثانی، اقلیت جبهه پایداری قدرت بیشتری گرفته و در موارد متعددی با تصمیمات دولت روحانی به مقابله برخاسته بود. از طرف دیگر، مجلس نهم، اولین پارلمان تشکیل شده پس از حوادث سال ۸۸ بود و در غیاب اصلاح‌طلبان، نقش لاریجانی بیش از پیش به چشم آمد.» اگر تصمیم نهایی حمایت از لاریجانی باشد پس تداوم این ائتلاف ضروری است و اگر اصلاح‌طلبان گزینه جانشین داشته باشند که تا به امروز چنین امری تایید نشده، باید تدبیری دیگر اندیشیده شود.
یاسمین طالقانی:
telegram.me/jajinnews
برچسب ها :ائتلاف ، اصلاح‌طلبان ، ججین ، لاریجانی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰