روز جهانی سوادآموزی، زبان مادری و دانش آموزان

بخش مهمی از کودکان در این ایران، زبان مادری و اصلی شان، غیرفارسی است. آنها به هنگام ورود به دبستان با مشکلات زیادی روبه رو هستند زیرا زبان آموزش و مدرسه، فارسی است اما زبانی که آنها به آن مفاهیم را درک می کنند فکر می کنند و احساسات خود را بروز می دهند فارسی نیست.

برهمین اساس آموزش زبان فارسی و آموزش به زبان فارسی در مدارس برای دانش آموزان غیرفارسی زبان باید به صورت دیگر و متفاوتی نسبت به دیگر دانش آموزان فارسی زبان صورت بگیرد.

همچنین آموزش به زبان مادری نیز یک حق است که  بهتر است دیر یا زود برای نجات سوادآموزی به کودکان، آموزش مدرسه ای و دانش آموزان در مناطق دو زبانه ایران اجرایی شود.

علاوه بر این، آموزش زبان مادری در مدارس در قانون اساسی آمده اما هنوز از سوی وزارت آموزش و پرورش اجرایی نشده است. آموزش زبان مادری در کنار زبان رسمی (فارسی) یک گزینه مناسب در مدارس است که در نتیجه آن دانش اموزان می توانند به هر دو زبان رسمی و مادری بنویسند و بخوانند و بفهمند.

به نظر می رسد در صورت عدم توجه به موضوع زبان مادری، بسته آموزشی – چه برای کودکان و نوجوانان و چه برای بزرگسالان – همچنان نقصان خواهد داشت.

نکته -۱

منظور از این موضوع، حذف آموزش زبان فارسی نیست بلکه آموزش موازی زبان مادری در کنار آن است.

نکته -۲

ایران دارای متنوع ترین و بیشترین تعداد زبان در میان کشورهای خاورمیانه، اروپا و شمال آفریقاست.

شاید به جرات بتوان گفت در جهان تنها کشورهایی از جمله چین، روسیه، هند و آفریقای جنوبی، بیش از ایران، تنوع زبانی دارند.

نکته -۳

ایران تنها کشور جهان است که همچنان در مدارسش، آموزش به زبان مادری یا آموزش زبان مادری انجام نمی شود.