«بُکُش و خوشگلم کن»/ چرا دختران ایرانی خود را قربانی زیبایی می کنند؟

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، انسان به عنوان موجودی کمال گرا، همیشه به دنبال زیبایی است واین برگرفته از فطرت اوست. تمایل به ظاهری زیبا و آراسته، یک میل ذاتی و طبیعی است، همانطور که در روایات آمده است: «همانا خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد.»

چهره و ظاهر انسان، یک ویژگی ظاهریست که در معرض قضاوت مردم قرار دارد، اصولا یک رابطه، با نگاه اول و بدون شناخت از شخصیت فردِ مقابل، شروع می شود. همین موضوع باعث شده است تا زنان در مقوله آرایش و خودآرایی، گاهی از حد تعادل خارج شوند و آمار استفاده از لوازم آرایشی، هر روز افزایش داشته باشد. این زیاده روی در جامعه ایران، در حال تبدیل شدن به یک ناهنجاری اجتماعی است که کم کم دارد به فرهنگ تبدیل می شود.

طبق یک آمار رسمی بین المللی، ایران در خاورمیانه بعد از عربستان، بیشترین هزینه را در لوازم آرایشی می کند که زنان ایرانی ۱.۲ میلیارد دلار از ۲.۷ میلیارد دلار هزینه ی لوازم آرایشی را در بازار جهانی دارند. البته عربستانی ها بیشتر پول را صرف لوازم آرایشی استاندارد و با قیمت بالا می کنند، ولی ما لوازم آرایشی بی کیفیت و با قیمت پایین می خریم،بنابراین می توان به این نتیجه رسید که مصرف لوازم آرایشی در ایران، بیشتر از عربستان است.

طیبه حاجی محمد یزدی، روان شناس ؛  درباره علت آرایش کردن دختران ایرانی می گوید: انسان وقتی به دوره بلوغ می رسد، تغییراتی در احساس هایش ایجاد می شود که یکی از آنها، حس خودنمایی و اعتماد به نفس است. در نتیجه به دنبال کسب زیبایی ها می رود و با آرایش کردن، می خواهد خود را به کمال زیبایی و روحیه ای شاد برساند،تا حس رضایت از خود، حس پذیرفتگی در جامعه و اعتماد به نفس، داشته باشد.

تعریف هر شخص از زیبایی متفاوت است. برای همین، تیپ های مختلفی را در جامعه می بینیم که هر کدام معتقدند تیپی زیبا دارند و آنها را جذاب کرده است. البته باید بین زیبایی، جذابیت و جلب توجه، تفاوت قائل شد. زیرا آرایش کردن به معنای برجستگی زیبایی های ذاتی و طبیعی است که گاهی برای زیبا کردن بیشتر خود، گرفتار افراط می شوند و خود را زیر یک ماسک رنگی پنهان می کنند. درباره جلب توجه هم، شاید آرایش یک زن موجب جلب توجه دیگران شود اما این نگاه ها، لزوما به معنای زیبا یا جذاب بودن نیست. گاهی دلیل نگاه کردن ها بخاطر آرایش غلیظ، زننده و غیرطبیعی آنها است.

سهیل رضایی، مدرس و پژوهشگر روان شناسی  درباره آرایش کردن دخترانی که نعمت زیبایی دارند و همواره اطرافیان از چشم و ابروی زیبا آنها تعریف می کنند،می گوید: آنها احساس کمبود در چهره دارند که دلیل آن ضعف اعتماد به نفس و خود کم بینی است. مثلا یک زیگزاگ کوچک در ابرو، این حس را در آنها ایجاد می کند که الان در دید دیگران، کج و کوله هستند و همه فقط آن زیگزاگ کوچک در ابرویش را نگاه می کنند.

این استاد روان شناسی برای قابل درک شدن حس درونی این دختران می گوید: نگاه آنها به خود مانند نگاه کردن در آیینه های محدب و مقعر است. آنها خودشان را کج و کوله می بینند، یک بینی بزرگ که به اندازه نصف سرشان است یا تصور می کنند لاغری شان غیر طبیعی است حالا اگر ما مرتب به آنها بگوییم که تو این شکلی نیستی. تو صورت زیبایی داری. لاغری تو نسبت به قد تو، متناسب است. آیینه اینطوری نشان می دهد، فایده ای ندارد.

احمد محیط، روان پزشک و مسئول بخش ادبیات و روان شناسیِ انجمن روان پزشکی  نیز در این خصوص می گوید: آرایش کردن بخشی از آراستگی است و آن را مورد نکوهش قرار نمی دهیم اما وقتی از حد تعادل خارج شود، می تواند نشانه اختلالات شخصیتی باشد.

صرف هزینه و وقت زیاد و مهم تر از همه اینکه در اندازه، مکان و زمان آرایش کردن، تفاوتی وجود نداشته باشد، به اختلالات اجتماعی تبدیل می شود. مثل  جامعه کنونی که استفاده غیر معمول از لوازم آرایشی و جراحی های زیبایی، تبدیل به یک موج شده است. بدین معنا که بدون توجه به اینکه با این تغییر، زشت می شوند یا نه، این کار را انجام می دهند تا فقط مثل دیگر افراد جامعه باشند.

تفاوت زنان ایرانی در مقایسه با زنان اروپایی

برخی معتقدند، آرایش کردن، موضع گیری در مقابل محدودیت ها در جامعه و سخت گیری خانواده است که موجب می شود جوانان با آرایش های پررنگ و نامتناسب با جامعه اسلامی و فرهنگ خانوادگی شان، در جامعه حاضر شوند.

طیبه حاجی محمد یزدی، کارشناس و مشاور خانواده می گوید: شیوه رفتار والدین مهم است. آنها باید به جای سخت گیری به نوجوان، به او شناخت و آگاهی بدهند و به جای منع کردن آنها، حد و مرز مکان هایی که می تواند آرایش کند را بگویند، زیرا سخت گیری و منع کردن باعث می شود آنها فکر کنند در آرایش کردن چه خبر است، در نتیجه با علاقه و عزم جدی تری به سمت آرایش کردن می روند. همانطور که در روایات داریم «انسان از آنچه که منع شود؛ حریص می شود».

این کارشناس و مشاور خانواده می گوید: همه افراد فرهیخته در خارج از کشور، اعم از شخصیت های سیاسی و اجتماعی، آرایش ندارند، در حالی که هیچ محدودیتی برای انجام آن ندارند.

وی با اشاره به چهره بدون آرایش  مرحوم مریم میرزاخانی، ریاضی دان ایرانی-آمریکایی، به هنگام دریافت مدال فیلدز یا همان نوبل ریاضیات ادامه داد: لباس و ظاهر ساده او بسیار مورد توجه بود در حالی که اگر ما جای او بودیم، چندین روز یا ماه، به انتخاب لباس و آرایش، فکر می کردیم. حتی دخترهای شایسته در عرصه جهانی که به فکر نمایش دادن خود هستند، آرایش غلیظی در چهره ندارند.

دختران ما گاهی به نحوی آرایش می کنند که زیبایی خود را از بین می برند. اگر می خواهید آرایش کنید، باید این کار را با مهارت انجام دهید. آرایش باید برای تاکید بر ویژگی های ذاتی شما باشد. دخترانی هستند که اصول ابرو برداشتن و ریمل زدن را نمی دانند. اگر نمی دانید چطور این کار را انجام دهید یا از چه رنگ هایی در آرایش تان استفاده کنید؟بهتر است به کلاس های خودآرایی بروید.

سهیل رضایی، مدرس و پژوهشگر روان شناسی معتقد است: گرمی فضای اجتماعی و هوا بر میزان استقبال جوانان از لوازم آرایشی بسیار موثر است. اما در مناطق خشک و گرمسیری کمتر است زیرا هوای بسیار گرم، اجازه ماندگاری آرایش، روی پوست را نمی دهد. درعوض، در این مناطق بیشتر از زیورآلات استفاده می شود. در اروپا معمولا هوا ابری است، برای همین فضای جامعه و تیپ شخصیتی افراد، سرد است اما در کشور ایتالیا که در جنوب اروپا قرار دارد و هوای معتدل تری دارد، لوازم آرایشی، بیشتر مصرف می شود و تولیدکنندگانِ لوازم آرایشی هم بیشتر هستند.

عارضه پوستی در کمین خانم هایی که آرایش غلیظ دارند

بر اساس تحقیقات ام تی بی، ۲۹۶ عارضه هایی از جمله ضعیف شدن شدید پوست در مقابل بیماری های پوستی، پیری زودرس، ممانعت از عمل تعریق پوست و جوش صورت در کمین کسانی است که از لوازم آرایشی به خصوص لوازم آرایشی تقلبی استفاده می کنند.

خلیل صداقت پیشه، متخصص پوست و مو می گوید: اکثر قریب به اتفاق مراجعین، بعد از صدمه دیدن پوست  به خصوص بروز جوش ها، بجای توقف در مصرف که اصل اولیه در درمان است متاسفانه مواد آرایشی را با غلظت بیشتری مصرف می کنند تا آنها را بپوشانند که این بدترین کار است.

سهیل رضایی، روانشناس  در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان می گوید: استفاده طولانی مدت از لوازم آرایشی، موجب عصبانیت خانم ها می شود. زیرا حفاظت دائم از یک نقاب رنگی و روغنی، فشار روانی به همراه دارد و باید مراقب بود تا آرایش به هم نریزد ، به شال مالیده نشود، آب به آن نخورد، هنگام روبوسی، خوردن و آشامیدن، پاک نشود و به فکر تمدید آن در طی روز باشند.

نظر مردها درباره آرایش غلیظ زنان چیست؟

طبق تحقیقات انجام شده، آقایان از خانم های با آرایش زیاد، دوری می کنند زیرا حس نا امنی در رابطه خواهند داشت. طبیعی و سادگی آرایش، به شکل غریزی و ناخودآگاه به ماندگاری روابط دراز مدت مثل ازدواج، کمک می کند.

زنانی که با جرات تمام، صورت خودشان را به همان شکل طبیعی نگه می دارند، اعتماد به نفس خوبی دارند.

کرایگ مالکین، استاد روان شناسی دانشگاه هاروارد، می گوید: اعتماد به نفس، باعث جذاب تر شدن زنان می شود.

آلکس جونز، محقق روان شناسی انگلیسی می گوید: زنان کم آرایش، فروتن هستند، یکی از شواهد منطقی این است که مردم می گویند کسی که وقت کم تری برای جلوه خود می گذارد، احتمالا از خودخواهی کمتری برخوردار است.

وقتی خانمی، هنگام آشنایی با یک مرد، بدون آرایش ظاهر شود، نشان می دهد که حس صمیمیت بین آنها در حال شکل گیری است.

یکی از دلایلی که مردان را مجذوب خود می کند، سلامت زنان است. رنگ طبیعی گونه ها و لب ها، چشمان آرام و حالت دار، ملاک های زیبایی طبیعی خانم هاست.

تجربه بعضی زنان نشان داده است وقتی آرایشی ندارند، تمرکز بقیه را به شخصیت خود جلب می کنند و این امر فرصت خوبی برای افرادی است که از شخصیت خاصی برخوردار هستند.

رابرت بوریس استاد و محقق روانشناس انگلیسی می گوید: زنان با آرایش خیلی کم، معصوم و نجیب تر به نظر می رسند. درحالی که آرایش غلیظ، در وهله اول، زنان را از نظر جنسی مورد قضاوت قرار می دهد.