کام تلخ بیماران قندی درپی کمبود انسولین/ چرا انسولین نیست؟

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری تسنیم، این روزها کمبود شدید برخی انواع انسولین، بسیاری از بیماران دیابتی را در داروخانه‌های سطح شهر سرگردان کرده است. گشت‌و‌گذاری در داروخانه‌های منتخب سطح شهر تهران نشان می‌دهد که انواع انسولین با کمبود یا محدودیت‌ در عرضه روبه‌رو است و انسولین نوومیکس خارجی نیز تقریباً نایاب شده است.

چرا دیابتی‌ها باید انسولین بزنند؟

انسولین، یکی از مهم‌ترین هورمون‌های بدن است که اختلال در عملکرد و یا ترشح آن در بدن انسان می‌تواند منجر به افزایش قند خون و بروز بیماری دیابت شود، به همین دلیل در برخی از افراد مبتلا به دیابت یا همان مرض قند، لازم است برای کنترل قند خون از این هورمون به‌شکل دارویی استفاده شود. تفاوت در انواع انسولین‌ها، به مدت زمان شروع اثر دارو و طول اثر آن بازمی‌گردد؛ برخی از انواع انسولین‌ها کوتاه‌اثر و برخی دیگر طولانی‌اثر هستند و پزشکان به‌تناسب شرایط بیماران برای آن‌ها انواع مختلفی از این دارو را تجویز می‌کنند.

یکی از بیماران مبتلا به دیابت که در یکی از داروخانه‌های تهران به‌دنبال انسولین می‌گردد به تسنیم می‌گوید: “در زمان حاضر چند وقتی است که به‌دنبال انسولین نوومیکس می‌گردم و در داروخانه‌ها به‌سختی پیدا می‌شود یا اصلاً پیدا نمی‌شود. برخی از داروخانه‌ها می‌گویند قرار است وارد شود اما مشخص نیست که چه‌زمانی واردات انجام می‌شود. پزشک هم می‌گوید این نوع انسولین جایگزین ندارد و تأکید دارد که فقط از این نوع انسولین استفاده کنم.”

بیمار دیگری نیز از عدم دسترسی پایدار به این دارو گلایه دارد و می‌گوید: “گاهی داروخانه‌ای که ماه پیش انسولینم را از آن خریداری کردم، در ماه بعدی همان نوع انسولین را موجود ندارد. سختی‌های پیدا کردن دارو از سویی و مشکلات جسمی ناشی از بیماری دیابت هم از سوی دیگر به‌کلی کلافه‌ام کرده است. کسی را هم ندارم که این داروها را برایم تهیه کند و مجبورم خودم از این داروخانه به داروخانه دیگری بروم و به‌دنبال انسولین بگردم.”

به‌نظر می‌رسد که سامانه تی‌تک نیز آن طور که باید، پاسخگوی نیاز بیماران برای پیدا کردن داروهای کمیاب نیست. یکی دیگر از بیماران در این رابطه به تسنیم می‌گوید: “برای پیدا کردن انسولین نوومیکس نام آن را در قسمت داروهای کمیاب سامانه سازمان غذا و دارو جست‌وجو کردم و آدرس چند داروخانه را به من نشان داد اما وقتی به آن‌ها مراجعه کردم اعلام کردند که برندی را که من می‌خواستم، ندارند. برخی از داروخانه‌ها هم گفتند این نوع انسولین را تمام کرده‌اند.”

کمبود انسولین این روزها به‌حدی است که به اذعان وزیر بهداشت نیز رسیده است. محمدرضا ظفرقندی گفته است: «وقتی یک بیمار نیازمند انسولین یا وارفارین که الآن با کمبود روبه‌روست و نتواند به آن دسترسی داشته باشد، رنج زیادی متحمل می‌شود.»

وی کمبود دارو در کشور را ناشی از کمبود نقدینگی صنایع به‌دلیل چرخه مالی نامناسب از سوی دولت، بیمه‌ها و دانشگاه‌ها دانسته و افزوده است: «در سازمان غذا و دارو برای پیشگیری از کمبود دارویی، باید رصد بسیار خوبی داشته و قبل از کمبود به فکر تهیه مواد اولیه و نیازمندی‌های صنعت باشیم.»

کمبود انسولین نوومیکس جهانی است، انسولین ایرانی بزنید

در عین حال، سازمان غذا و دارو پیش از این، کمبود انسولین را معضلی “جهانی” عنوان و مطرح کرده بود که انسولین نوومیکس تولیدی در کشور به‌دلیل کمبود جهانی، به‌میزان نصف مصرف ماه، توسط شرکت نوونوردیسک تأمین می‌شود و میزان عرضه محصول از ۸۰۰ هزار عدد ماهانه به ۴۴۰ هزار عدد افت کرده است.

این سازمان از بیماران مبتلابه دیابت خواسته بود که با مشورت پزشک خود، تا زمان رفع دسترسی دشوار به برند مصرفی، از داروی مشابه تولید داخل استفاده کنند.

اما مدیرعامل انجمن دیابت ایران به تسنیم می‌گوید تغییر نوع انسولین مصرفی برای بیماران کار آسانی نیست.

امیرکامران نیکوسخن در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم گفت: “در زمان حاضر به‌دلیل مشکلاتی که در توزیع انسولین‌ها وجود دارد، بیماران دیابتی به‌شدت دچار مشکل هستند و از این داروخانه به داروخانه دیگری مراجعه می‌کنند و گاهی انسولین‌های مشابه به بیماران داده می‌شود در حالی که بیماران نمی‌دانند باید چگونه از سایر انواع انسولین‌ها استفاده کنند، برخی از انواع انسولین‌ها نیز مشابهی ندارند، حتی در انسولین‌های مشابه و نزدیک به هم نیز اثرات انسولین‌ها کاملاً مشابه هم نیست و بنابراین تا زمانی که بیمار به نوع انسولین عادت کند مدت زمانی طول می‌کشد و بنابراین مشکلات دسترسی بیماران به انسولین باعث شده است کنترل دیابت برخی از بیماران با مشکل مواجه شود.”

وی با بیان این که بسیاری از انواع انسولین از جمله توجئو، نوورپید و لانتوس هر از چندگاهی با مشکل کمبود مواجه می‌شود، افزود: “در برخی از اوقات، بیماران به داروخانه مراجعه می‌کنند و به‌دلیل نبود نوعی از انسولین، داروخانه انسولین دیگری در اختیار بیماران قرار می‌دهد، این مدل تغییر دارو یا به‌اصطلاح شیفت انسولین، نباید در سطح داروخانه اتفاق بیفتد و باید این گونه تصمیم‌ها را پزشک معالج بگیرد.”

پیگیری تسنیم از چند داروخانه در سطح شهر تهران نیز نشان می‌دهد به‌تازگی نوعی انسولین قلمی ایرانی به‌عنوان جایگزین انسولین نوومیکس در داروخانه‌ها توزیع شده است که داروخانه‌داران از آن به‌عنوان “نوومیکس ایرانی” یاد می‌کنند؛ یکی از داروسازان می‌گوید هنوز بازخوردی از مصرف این نوع انسولین به او نرسیده است اما به‌نظر می‌رسد تا زمان ترویج مصرف و جایگزینی این نوع انسولین با نوومیکس، به مقداری زمان نیاز داشته باشیم.

اگر بخواهیم مشکل کمبود انسولین را ریشه‌ای بررسی کنیم باید سه عامل تأمین، توزیع و رصد دارو در کشور را به‌خوبی بررسی کنیم.

آن طور که سازمان غذا و دارو می‌گوید، بدعهدی شرکت تأمین‌کننده در کمیاب شدن انسولین نوومیکس مؤثر بوده است اما همه ماجرای کمبود انسولین، صرفاً به زنجیره تأمین این دارو بازنمی‌گردد، گاهی شاهد کمبود برخی از انواع داروها در داروخانه‌ها هستیم اما این داروها در بازار آزاد به‌آسانی اما با قیمت‌های بسیار بالاتر در دسترس قرار دارند.

برخی از این دلال‌ها در صفحات و گروه‌های فضای مجازی اقدام به فروش داروهای کمیاب نظیر انسولین می‌کنند.

تصویر زیر مربوط به فروش انسولین نوومیکس توسط یک دلال دارو در یک گروه تلگرامی است:

خروج دارو از زنجیره رسمی فقط با یک کد ملی

صبور؛ عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان ایران در گفت‌وگو با تسنیم درباره خروج داروها از زنجیره رسمی توزیع می‌گوید: “متأسفانه نسخه الکترونیک در کشور ما به‌خوبی قابل نظارت نیست و دارو به‌راحتی به‌ازای کد ملی یک نفر دیگر ثبت و از زنجیره رسمی توزیع خارج می‌شود و در بازار آزاد به فروش می‌رسد. دلیل این که می‌بینیم برخی داروها مانند وارفارین گاهی حتی بیش از نیاز ماهانه وارد می‌شوند اما باز هم با کمبود مواجه می‌شوند همین مشکلاتی است که در نسخه الکترونیک وجود دارد؛ یعنی به‌دلیل تکمیل نبودن سامانه‌های نسخه‌نویسی اصلاً رصد نمی‌شود که این داروی وارفارین برای یک بیمار با سابقه مشکلات قلبی نوشته شده است و به بیمار واقعی تحویل داده می‌شود یا خیر.”

داروخانه‌داران در آستانه ورشکستگی!

کنار همه این موضوعات، یکی از ریشه‌های کمبود داروهای حیاتی در کشور را می‌توان تأخیر بیمه‌ها و سازمان هدفمندی یارانه‌ها در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها دانست.

دو سال پیش بود که دولت تصمیم گرفت با اجرای طرح اصلاح سیاست‌های ارزی دارو، موسوم به دارویار، ارز ۴۲۰۰تومانی صنعت تولید دارو را به ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان افزایش دهد تا مشکلات ناشی از تخصیص ارز ۴۲۰۰تومانی، گریبانگیر تأمین دارو نشود، در همین راستا مقرر شد یارانه دارو در قالب مابه‌التفاوت ارز ۴۲۰۰تومانی و ۲۸۵۰۰تومانی، به‌جای ابتدای زنجیره تولید دارو، در اختیار انتهای زنجیره (داروخانه‌ها و بیماران) قرار بگیرد تا هم مشکل تأمین دارو حل شود و هم بیماران متحمل افزایش هزینه‌های دارو نشوند. با وجود این، منابع طرح دارویار به‌صورت پایدار تأمین نشد و همین موضوع مشکلات نقدینگی را برای همه اجزای زنجیره تأمین دارو از تولیدکنندگان و شرکت‌های پخش گرفته تا داروخانه‌ها، ایجاد کرده است.

براساس قانون بودجه سال ۱۴۰۲، سازمان‌های بیمه‌گر موظف شده بودند که مطالبات مراکز درمانی و داروخانه‌ها را حداکثر طی یک ماه از زمان دریافت اسناد پرداخت کنند اما اکنون در حالی که نزدیک به ۶ ماه از شروع سال جاری می‌گذرد، سازمان تأمین اجتماعی به‌تازگی مطالبات فروردین ماه داروخانه‌ها را پرداخت کرده است و به‌نوعی نزدیک به ۵ ماه عقب‌افتادگی در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها وجود دارد!

یک داروساز به تسنیم می‌گوید: “تأخیر بیمه‌ها در پرداخت مطالبات باعث شده است بسیاری از داروخانه‌ها نقدینگی لازم برای خرید داروهای جدید نداشته باشند و بنابراین حتی اگر داروهایی مانند انسولین و وارفارین موجود شوند هم ممکن است برخی از داروخانه‌ها به‌علت مشکل نقدینگی امکان خرید آن‌ها را نداشته باشند و همین موضوع را نیز می‌توان از چالش‌های دسترسی پایدار بیماران به داروها دانست.”

به‌طورکلی می‌توان نتیجه گرفت که مشکل کمبود انسولین به ضعف برنامه‌ریزی‌های سازمان غذا و دارو در تأمین به‌موقع دارو از منابع موجود، بدعهدی شرکت تأمین‌کننده دارو، ضعف نظارت بر نسخ تجویزی و نشت دارو به بازار آزاد، عدم پرداخت به‌موقع بودجه دارویار بازمی‌گردد؛ مشکلاتی که اگر چاره‌ای جدی برای آن‌ها اندیشیده نشود؛ به‌زودی گریبانگیر سایر بیماران نیز خواهد شد.