چرایی سکوت و سکون در مذاکرات وین

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از ایسنا، مهدی مطهرنیا با اشاره به عدم تمدید همکاری ایران و آژانس در چارچوب همکاری های فراپادمانی اظهار کرد: پرونده هسته ای ایران دلالت انضمامی بر پرونده ای است که عینیت عملیاتی دارد. پرونده هسته ای ایران دلالت ضمنی بر پرونده های متفاوت به ویژه پرونده رابطه ایران و آمریکا دارد که پس از انقلاب اسلامی در مساله سفارت آمریکا در ایران ایجاد شد. اکنون این سکوت و ساکن بودن در مذاکرات هسته ای وین محصول یک جریان معنادار در ارتباط با طرح گسترده تر مسایل مربوط به ایران و آمریکاست. از این رو باید این سکون را ناشی از یک متغییر اصلی یعنی گسترش پرونده هسته ای به پرونده های دیگر و از طرفی گسترش مسایل مربوط به رابطه ایران و آمریکا با توجه به تغییر و تحولات دولت در واشنگتن و دولت جدید در ایران دانست.

وی ادامه داد: ماه عسل دولت بایدن با مردم آمریکا در واشنگتن تمام شده است و تازه سفره عقد دولت جدید در ایران گسترده می‌شود. فصل جدیدی در حال آغاز است که در پی ایجاد فضایی است که بتوانند زمینه های موجود را در ارتباط با پرونده هسته ای ایران گسترش دهد و برجام پلاس را در کنار تجدید نظر در برجام فعلی وارد ادبیات مذاکره با ایران کنند.

این استاد دانشگاه اظهار کرد: در این چشم انداز چه می توان گفت؟ آنچه الان شاهدیم حفره ای است که می تواند ایجاد کننده منطق بازگشت احتمالی به وضعیت صفر شود و از طرفی می تواند زمینه ساز ایجاد فضای مناسب برای گفت وگو با دولت جدید در ایران گردد. دولتی که نزدیک‌تر به بافتار قدرت در ایران است و در ساخت قوه مجریه می تواند تصمیم سازی اثربخش تری را از خود به نمایش بگذارد.

مطهرنیا درباره تاثیر مناقشه ایران و ۱+۴ بر همکاری های فراپادانی موقت با آژانس و تاثیر آن بر مذاکرات هسته ای در وین گفت: هم ایران، هم آمریکا دست همدیگر را خوانده اند. این که ایران می خواهد تخم مرغ هایی را در سبد مذاکره بگذارد، امری پذیرفته شده است و آمریکا هم با تحریم به دنبال همین مساله است، از این رو این روند می تواند ایجاد کننده رویکرد جدید در تلاطم های جدید باشد، اما به طور کلی این کنش و واکنش های متقابل امری تازه نیست که بتواند طرف مقابل را غافلگیر کند.

وی ادامه داد: به هر حال ایران باید آنچه مجلس شورای اسلامی تصویب کرده است را انجام دهد، یا بار دیگر همکاری های فراپامانی را تمدید کند که در این صورت این کار می تواند پیامی از سوی دولت جدید در ایران به طرف های مقابل به ویژه آمریکا مبنی بر عقب‌نشینی ایران از مواضع قبلی اش باشد.