گزینش معلم و نقش آن در آینده نظام جمهوری اسلامی ایران

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری فارس، گزینش نیروی انسانی در بکارگیری و استخدام از عوامل مهم و کلیدی پیشرفت و توسعه و جان مایه موفقیت در همه رویکردهای برنامه محور و فعالیت های اجتماعی است و قرآن کریم و زلال وحی از آن به عنوان سپردان «امانات الهی» به «اهل آن» که دارای شایستگی و لیاقت های لازم هستند یاد کرده است:«ان الله یامرکم ان تودوالامانات الی اهلها»

امیر مومنان حضرت علی علیه السلام در گزینش نیروی انسانی از منظر «بیوتات صالحه» خانواده های پاک، سالم و سازنده تاکید دارد.

امام صادق علیه السلام، انتصاب فرد «خائن» و «نادان» را در مناصب و مسئولیت ها یکسان می داند.

نظام گزینش در کشور ما – با احترام به خدمات ارزشمند، مستمر و ماندگاری که دارد – در دیده بانی، مرزبانی و نظارت عملی بکارگیری نیروی انسانی در دستگاهها، نهادها و ارگان ها تاکید بر «صلاحیت عمومی» مبتنی بر (عقیدتی سیاسی) دارد، این موضوع گرچه شرط لازم و اجتناب پذیر است و تبیین کننده نگرش و رویکرد افراد را ترسیم می نماید ولی شرط «کافی» و «بسنده» نمی باشد.

ضروری است در گزینش نیروی انسانی همچنان که در قانون و آیین نامه های مربوط به گزینش آمده است بر روی «صلاحیت های اختصاصی» بکارگیری نیروی انسانی در مشاغل، اصرار و ایستادگی نمود و این دو شرط «لازم» و «کافی» لازم و ملزوم یکدیگر و بسان دو بال یک پرنده عمل می کنند و زمینه و بستر رشد و ارتقا، کارآمدی و نقش آفرینی افراد را ایفا می نمایند.

گزینش معلم با رسالت الهی و مسئولیت پیامبر گونه ای که در مهندسی فرهنگی نظام و بویژه «اندیشه» و «رفتار» دانش آموزان بر عهده دارد و در شکل کلان «جامعه سازی» می نماید، صدچندان اساسی تر و مهم تر است، چنانچه امام راحل (ره) درباره معلم می فرمایند: «همه سعادت ها و همه شقاوت ها انگیزه اش از مدرسه است و کلید آن در دست معلمین است»

و مقام معظم رهبری مد ظله العالی نیز می فرمایند: «کار معلم، هدایت، رهبری و پیامبری است»

تحقق و پیاده شدن «صلاحیت های اختصاصی» در گستره گزینش نظام و بویژه در کار سترگ معلمی نیاز به تامین سه ویژگی مهم زیر دارد:

الف: رغبت و گرایش قلبی و درونی

ب: استعداد و خصوصیات لازم

ج: شخصیت متناسب، تاثیرگذار و مطلوب (الگوبخش)

در نظر بگیرید اگر داوطلب پذیرش معلمی دارای رغبت و تمایل درونی نباشد و مشکلات و فشارهای زندگی، صرف تامین معیشت و به اصطلاح عوام «فراهم شدن یک آب باریکه» و در نهایت استیصال زندگی او را بدین سوی جذب و کشانده باشد، چه مشکلات، چه گرفتاری ها، چه بی تفاوتی ها، و چه نابسامانی هایی را در اولین گام و شاید مهم ترین گام در عرصه برنامه ها و فعالیت ها به وجود می آورد و دریچه ورود را سرد و ناگوار می سازد. و اگر استعداد و خصوصیات لازم را نداشته باشد چگونه می تواند با نگاه دقیق و همه جانبه، استعداد، ظرفیت ها و توانمندی های دانش آموزان را شناسایی و بستر شکوفایی، رشد و پرورش آنها را فراهم سازد و برای آینده کشور و در عرصه های گوناگون تربیت نیروی انسانی نماید. و اگر شخصیت متناسب و الگوی محبوب و قابل پذیرش و عمل برای دانش اموز نداشته باشد و معلمی را عشق و علم و هنر نداند با توجه به این نکته که معلم دارای سه نقش الگودهی در «کلاس درس»، «محیط مدرسه» و «پهنه جامعه» برای دانش آموزان می باشد، تاثیر کلام و رفتار را در کجا باید جستجو نمود و سراغ گرفت و «راه» از «بیراهه» و «مسیر» را از «حاشیه» شناساند و خدای نخواسته ممکن است سر از ناکجاآباد درآورد. سه مولفه سنجش و ارزیابی یاد شده یعنی «رغبت»، «استعداد» و «شخصیت» را می توان بر اساس مطالعات انجام شده و تجربیات کسب شده و حتی در صورت لزوم در قالب یک پروژه تحقیقاتی جامع به شکل آزمون ها و تست های عملی استاندارد شده تبدیل و با نظارت اساتید و کارشناسان متعهد و کاربلد پیاده و اجرا نمود و خواهیم دید دستگاه آموزش و پرورش که رسالت خطیر «انسان سازی» و «جامعه پردازی» دارد، چه «تحولات شگرف» ، «رویدادهای عظیم» و «افق های تازه ای» را دست کم در میان مدت مواجه خواهد شد.

کوتاه سخن این که چنانچه معلمان متدین، ولایتمدار، با رغبت و انگیزه بخش، مستعد، توانمند و دارای شخصیت پویا، پژوهش نگر و آینده ساز نداشته باشیم بدون تردید و با صراحت می توان گفت در آینده نیز نسل متعهد، هدفمند، فعال، خلاق و سازنده نخواهیم داشت.

 ذات نایافته از هستی بخش                         کی تواند که شود هستی بخش

حسین هراتی؛ معاون پرورشی اسبق وزارت آموزش و پرورش

telegram.me/jajinnews