چگونه با یک فرد خود شیفته زندگی کنیم؟

برخی افراد بیش از حد به خود اهمیت می دهند، مغرور هستند و خود را از دیگران برتر می دانند امکان دارد به خاطر ابتلا به یک اختلال روانی به نام خود شیفتگی (narcissism)  باشد.

خودشیفتگی در دسته بیماری های اختلال شخصیتی قرار می گیرد و افراد معمولاً از ابتلا به این بیماری آگاه نیستند و نیاز به درمان و حمایت از سوی دوستان و اطرافیان دارند.

معمولاً این افراد در دوران کودکی یا نوجوانی سابقه تروما یا آسیب های فیزیکی داشته اند و این سبب شده تا دچار نوعی وسواس نسبت به خود شوند.

برخی از افراد و شخصیت های مشهور در زمینه های هنری، فرهنگی و ورزشی نیز به دلیل اینکه چون سالهای پیش دیگر در اوج نیستند و محبوبیت ندارند احتمال دارد با این اختلال مواجه شوند.

این افراد نیاز به حمایت اطرافیان و گذراندن دوره های درمانی دارند زیرا در صورت عدم درمان این اختلال می تواند پیشرفت کرده و سببرفتارهای جنون آمیز و حتی جنایت کارانه درفرد شود.

محققان اعتقاد دارند خود شیفتگی می تواند سبب تغییر در عملکرد بخش های مختلف مغز شود و بر اخلاق و رفتار فرد اثر منفی بگذارد.

خود شیفتگی می تواند در هر سنی رخ دهد اما معمولاً در جوانی و میانسالی در بیماران عود می کند، این بیماری امکان دارد در همسر، اعضای خانواده، دوستان و حتی همکاران شما وجود داشته باشد و بر روابط شما با آنها اثربگذارد.

افراد مبتلا به خودشیفتگی معمولاً دچار استرس و نگرانی هستند، اعتماد به نفس شکننده ای دارند و از افسردگی حاد رنج می برند، آنها دائماً دیگران را با خود مقایسه می‌کنند به ویژه افرادی که از آنها موفق تر ، زیبا تر یا جوان تر هستند، برخی از آنها به دلیل این استرس و افسردگی مزمن به مواد مخدر گرایش پیدا می کنند.

ابتلا به انواع بیماری های جسمی به دلیل تغذیه ناسالم و ورزش نکردن از جمله رایج ترین مشکلات افراد خودشیفته است ، دربرخی موارد این افراد به سمت مصرف مواد مخدر نیز گرایش پیدا می کنند.

برخی از این افراد از نقاط ضعف و قوت خود آگاهی دارند اما برخی دیگر در اثر شدت عارضه دچار نوعی نا آگاهی از رفتارهای اشتباه و توقعات نابه جای خود شده و به این ترتیب با دیگران بر سر کوچکترین مسائل دچار اختلاف و تنش می شوند.

بدترین کار درمواجه با این افراد بیمار، رفتار کردن مطابق میل آنها است، درعین حال انتقادهای کوبنده و بسیار تند نیز می تواند سبب گوشه گیری وحتی تمایل به خودکشی و رفتارهای نا به هنجار در فرد شود.

بهترین شیوه کمک به این افراد بهره گیری از مشاوره و راهنمایی افراد متخصص برای اتخاذ بهترین روش درمانی است.

این افراد به دلیل شکست هایی که در زندگی خورده اند یا به دلیل دریافت رفتارهای اغراق آمیز از سوی اطرافیان خود نسبت به انتقاد بسیار جدی و نامنعطف هستند، به همین علت باید بسیار حساب شده و تخصصی با آنها رفتار کرد تا وضعیت وخیم تر از گذشته نشود.

درمان این بیماری از راه های گوناگون انجام می شود، معمولاً جلسات مشاوره، شرکت در گروه های درمانی، مصرف برخی از داروها، بستری در کلینیک های تخصصی، رفتاردرمانی  از جمله راهکارهای محققان برای کمک به این بیماران است.

در عین حال برخی از بیماران به درمان ها به سرعت پاسخ مثبت می دهند و برخی دیگر به سختی و روند درمان آنها نیازمند زمان طولانی است.

درصورت تاخیر و یا عدم شناسایی بیماری احتمال ابتلای فرد به سایر بیماری ها از جمله اسکیزوفرنی یا اختلال پارانوئید نیز وجود دارد.

کارشناسان بر این اساس توصیه می کنند در صورتی که در آشنایان با بستگان خود فردی را می شناسید که دچار غرور شدید، بی توجهی به دیگران، افسردگی و اضطراب است، احتمال دارد که به بیماری خودشیفتگی مبتلا شده  و نیازمند مراقبت های درمانی باشد.