چربی شکمی می‌تواند از دیابت جلوگیری کند

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از ایسنا، در حالی که چربی شکمی هنوز به عنوان یک خطر برای سلامتی در نظر گرفته می‌شود، داشتن چربی اضافی در ناحیه شکم ممکن است برای برخی از افرادی که دارای ژن‌های مناسب هستند، بد نباشد.

به طور سنتی، پزشکان چربی دور کمر را با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط می‌دانند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اندازه دور کمر ما تنها بخشی از این معادله است و برخی از همان ژن‌هایی که باعث می‌شوند چربی‌های شکمی ذخیره کنیم، ممکن است از ما در برابر این بیماری محافظت کنند.

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده(CDC)، از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ شیوع چاقی تنها در ایالات متحده تقریباً ۴۲ درصد از جمعیت را شامل شده است. در همین دوره، میزان دیابت شدید از ۴.۷ درصد به ۹.۲ درصد رسیده است.

پژوهشگران به دلیل شیوع این بیماری، سخت تلاش کرده‌اند تا با این بیماری که به عنوان شاخص توده بدنی ۳۰ یا بیشتر توصیف می‌شود از طریق روش‌های مختلف، از جمله تلاش برای رمزگشایی عوامل کمک‌کننده موجود در ژن‌های ما مبارزه کنند.

برخی از این تحقیقات به این درک منتهی شده است که برخی از افراد را می‌توان به عنوان «چاقی سالم متابولیک» طبقه‌بندی کرد. این درک اکنون با مطالعه‌ای که در دانشگاه ویرجینیا(UVA) انجام شده بیشتر شده است.

مت سیولک(Mete Civelek) از مرکز ژنومیک سلامت عمومی دانشگاه ویرجینیا می‌گوید: شواهد رو به رشدی برای چاقی سالم از نظر متابولیکی وجود دارد. در این شرایط، افرادی که معمولاً به دلیل چاق بودن در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت هستند، در واقع از اثرات نامطلوب چاقی خود محافظت می‌شوند.

سیولک و گروهش کشف کردند که از میان صدها ژن موجود در بدن ما که می‌توانند منجر به چاقی شکمی شوند، پنج مورد از آن‌ها نیز از ابتلا به دیابت نوع ۲ محافظت می‌کنند. افرادی که به این ژن‌ها مجهز هستند، عکس آن چیزی را که پزشکی مرسوم نشان می‌دهد، تجربه می‌کنند. این یعنی آنها می‌توانند چربی شکمی قابل توجهی داشته باشند، اما همچنان خطر ابتلا به دیابت را به میزان قابل توجهی کمتر تجربه کنند.

سیولک می‌گوید بر اساس این یافته‌ها، پزشکان نه تنها باید به اندازه‌گیری دور کمر و باسن به ‌عنوان پیش‌بینی‌ کننده وضعیتی به نام سندرم متابولیک بپردازند که نه تنها خطر دیابت، بلکه حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش می‌دهد، بلکه ژنتیک را نیز باید بررسی کنند.

البته این یافته‌ها به این معنا نیست که چربی شکمی مشکلی ندارد، زیرا هنوز یک عامل خطر جدی برای بیماری‌های قلبی عروقی محسوب می‌شود، بلکه بر اساس یافته‌های این مطالعه، تنها درصد کمی از افراد دارای کد ژنتیکی مناسب برای بهره‌مندی از مزایای مربوطه از چربی دور کمرشان هستند.

این مطالعه می‌تواند راه‌هایی را برای یافتن راه‌حل‌های ژنتیکی که می‌توانند به پزشکان در مبارزه با این بیماری در آینده کمک کنند و همچنین پیوستن به تلاش‌های دیگر مانند هیدروژل‌ها، نانوذرات ضد چربی تزریقی و غیره ارائه کند.

سیولک می‌گوید به نوبه خود به بررسی پدیده چاقی سالم از نظر متابولیکی ادامه خواهد داد.

وی افزود: اکنون باید مطالعات خود را بر روی زنان و افراد با مشخصات ژنتیکی مختلف گسترش دهیم تا حتی ژن‌های بیشتری را که از نظر متابولیک زمینه‌ساز پدیده «چاقی سالم» هستند، شناسایی کنیم. ما قصد داریم بر اساس یافته‌های خود آزمایش‌های بیشتری را برای شناسایی بالقوه یک هدف درمانی انجام دهیم.

این پژوهش در مجله eLife منتشر شده است.