چرا پرستاران مهاجرت می‌کنند

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از روزنامه شرق، رئیس سازمان نظام پرستاری گفته است با شروع پاندمی کرونا در کشور، شاهد افزایش موج مهاجرت پرستاران بودیم؛ به‌طوری‌که هر‌ماه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ پرستار، درخواست مهاجرت داشتند. اما‌ واقعیت این است که پاندمی کرونا بهانه‌ای شد تا مهاجرت پرستاران از کشور شدت بگیرد. زیرا آنچه باعث شده تا انگیزه پرستاران برای ماندن و خدمت در بیمارستان‌های کشور کم‌رنگ شود، جریان «پزشک‌سالاری» حاکم بر نظام سلامت و وزارت بهداشت است که اجازه خودنمایی به سایر حِرَف را نمی‌دهد. با مروری بر اتفاقات مهم در حوزه سلامت کشور که در طول سال‌های گذشته شاهد بوده‌ایم، پی به این واقعیت می‌بریم که جامعه پرستاری از تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها خسته است و دیگر توان ندارد خدماتی را به بیماران ارائه بدهد که پول آن به جیب پزشکان برود.

سال‌های سال است قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده‌ اما هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. از تیر‌ماه ۱۳۸۶ تا امروز، بیش از ۱۵ سال از تصویب مهم‌ترین خواسته بحق پرستاران می‌گذرد‌ اما هر‌سال به بهانه‌ای از اجرائی‌شدن آن جلوگیری می‌شود. گفته می‌شود بیش از ۱۶ ساعت از شبانه‌روز، پرستاران به‌صورت مستقل در بیمارستان‌ها مشغول ارائه خدمات مراقبتی از بیماران هستند.

این در حالی است که بیشترین زمان حضور پزشک بر بالین بیمار بستری در بیمارستان، کمتر از یک ساعت در شبانه‌روز است. بر اساس آنچه تاکنون شاهد بوده‌ایم، برخی از خدماتی که پرستاران در بیمارستان‌ها ارائه می‌دهند، اجر و مُزدی برای آنها ندارد و در عوض، پولش به حساب پزشک واریز می‌شود. همین تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها در این سال‌ها، پرستاران را خسته کرده و لاجرم آنها را به مهاجرت ترغیب کرده است. شاید آمدن کرونا بهترین بهانه برای فرار از این تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها در نظام سلامت بوده است تا پرستاران عزم خود را برای مهاجرت جزم کنند. استقبال کشورهای اروپایی و البته کشورهای منطقه و کانادا، از پرستاران ایرانی، میل به مهاجرت را تشدید کرده است.

به‌طوری‌که گفته می‌شود حداقل دریافتی پرستاران ایرانی در کشوری مثل کانادا، حدود ۸۰ میلیون تومان در ماه باشد. آن هم با حداقل ساعت کار که برای آنها تعریف شده است. علاوه بر این، از مزایای دیگری نیز برخوردار می‌شوند. بنابراین، می‌توان پشت پرده مهاجرت پرستاران را نه در آمدن کرونا که در رفتارهای پزشک‌سالارانه در بدنه وزارت بهداشت جست‌وجو کرد که در طول این سال‌ها، بارها و به دفعات، پرستاران نسبت به آن گلایه داشته‌اند. پرستاران مهاجرت می‌کنند، چون می‌دانند قرار نیست از ترکش‌های پزشک‌سالاری حاکم بر وزارت بهداشت خلاص شوند.

چون اگر قرار بود چنین اتفاقی بیفتد، حتما در ۱۵ سال اخیر که قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به تصویب رسیده، خودش را نمایان می‌کرد‌ اما می‌بینیم که هر سال، دریغ از پارسال.

حبیب احسنی‌پور