پستوی دنیای ساده

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، نمایش «کوکوی کبوتران حرم» پچپچه زنان بی‌‌‌صدایی است که چون سایه آنچنان نزدیک به ما هستند که دیده نمی‌شوند. مثل همسایگانمان، مادرانمان، خواهرانمان و اصلا خودمان که ناگفته‌هایمان از فرط فراوانی به روزمرگی و عادت کشیده می‌شود. قلم «علیرضا نادری» مثل دیگر کارهای ماندنی‌اش، در حکم تیغ به‌غایت تیزی است در دست جراحی کهنه‌کار که به ظرافت، لایه‌هایی تودرتوی کالبد جامعه را می‌شکافد و پیش روی چشمان غفلت زده می‌گذارد. «افسانه ماهیان» کاروان زائرانش را هوشمندانه به مقصد می‌رساند؛ مسافرانی از تبار آرزو بر دل‌های همیشه تاریخ که حسرت‌های حداقلی را با خود به گور می‌برند. یک‌یک شخصیت‌ها در عین معمولی‌بودن (آنقدر معمولی که هر روز هزارانشان را در کوچه و خیابان می‌بینی که با سبدهای خرید و کیسه‌های پارچه‌ای در دست از خم کوچه‌ای به خیابانی می‌گذرند و تو فکر می‌کنی این زنان هیج کاری در دنیا جز پختن و شستن و حامله‌شدن و زاییدن) تو را آنچنان ماهرانه از پس‌کوچه‌های پیچ‌درپیچ نادیده، به پستوی دنیای ساده‌شان می‌کشانند که با تک‌تکشان محشور می‌شوی. از آن دختر سر به هوای اغواگر گرفته تا زن میانسال آمر… همدل می‌شوی با مرضیه‌ها و بهناز و ناهید و مسیح و عاطفه و فروغ و یلدا و فرزانه و گیتی و شقایق و شیدا و…

رخشان بنی‌اعتماد

telegram.me/jajinnews