نگاهی به عکس دالی آتمیکوس

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، زندگی کاری فیلیپ هالسمن به تصویر کشیدن ماهیت کسانی بود که از آن ها عکس می گرفت. پس وقتی تصمیم گرفت عکسی از دوست  و همکار دیرینش سالوادر دالی، نقاش سورئالیست معروف بگیرد، می دانست که یک خودنگاره ساده که دالی روی یک صندلی رو به دوربین بنشیند، کفایت نمی کند. یکی از نقاشی های دالی به نام لدا آتومیکا الهامی برای هالسمن در گرفتن این عکس شد. هالسمن صحنه ای با جزئیاتی دقیق طراحی کرد که اطراف دالی را در بر می گرفت.

صحنه  ای  شامل تابلوی نقاشی اصلی، یک صندلی معلق، یک سه پایه که با سیم هایی نازک آویزان شده است و دالی هم با قلمویی در دستش کنار سه پایه قرار قرار دارد. همکاران هالسمن، همسرش و دختر جوانش ایرن خارج از قاب عکس ایستاده بودند و با شمارش هالسمن سه گربه را به هوا می انداختند و سطل آبی را به هوا می پاشیدند، در همین حال هم دالی به هوا می پرید. ۲۶ بار این کار را تکرار کردند تا عکسی گرفته شود که ترکیب بندی آن هالسمن را راضی کند و نتیجه پایانی هم در مجله لایف منتشر شد. قبل از هالسمن عکس های خودنگاری بسیار خشک و رسمی گرفته می شدند و تمایز آشکاری بین عکاس و سوژه درون عکس وجود داشت. این سبک و روش هالسمن، عکس گرفتن از افرادی همچون آلبرت انیشتین، مریلین مونرو وآلفرد هیچکاک به همین روش و هنگام عبور آن ها از جلوی دوربین، تعریف تازه ای به عکاسی پرتره بخشید. کارهای او الهامی برای عکاسان نسل جدید شد تا بیشتر با سوژه هایشان ارتباط برقرار کنند و عکس های پرتره ای که می گیرند نتیجه یک همکاری دو طرفه عکاس و شخص درون عکس باشد.

منبع: Bored Panda