نگاهی به عکس بی نام یا کابوی

به گزارش پایگاه خبری “ججین” ،  ریچارد پرینس زمانی که در نشریه تایم فعالیت می کرد، ایده ای برای شروع یک پروژه به ذهنش رسید. او می خواست بحث مالکیت در عکاسی را به چالش بکشد. زمانی که صفحات مختلف مجله ها و نشریات را برای پیدا کردن آرشیو جستجو می کرد، نگاهش متوجه آگهی هایی شد که کنار مقاله ها چاپ می شد. یکی از آن ها به ویژه خیلی نظر او را گرفت. تصویر یک مرد مارلبورو  (مرد مارلبورو به شمایل مردان کابویی گفته می شود که شرکت تولید سیگار مارلبورو برای تبلیغات خود استفاده می کرد) که زیر نور آسمان آبی، سوار بر اسب در حال حرکت بود. بعد از آن، پرینس در پروسه ای که خودش آن را عکاسی مجدد می نامد، از همان تبلیغ عکس گرفت و با ویرایش و برش تصویر، تنها کابوی و محیط اطرافش را در قاب عکس نگه داشت. به نظر می رسد این که پرینس آگهی اصلی را نگه نداشت اهمیتی برای مجموعه دارها ندارد. در سال ۲۰۰۵ عکس بی نام (کابوی)، در یک حراج به قیمت ۱٫۲ میلیون دلار فروخته شد. این بالاترین رقم برای خرید عکسی از دوران معاصر است.

البته بقیه پروژه به اندازه این عکس موفقیت آمیز نبود. کمی بعد یک عکاس از پرینس بابت نقض کپی رایت شکایت کرد. ولی دادگاه به نفع پرینس رای داد. این تنها پیروزی او نبود. سبک عکاسی پرینس باعث شکل گیری یک فرم هنری تازه شد :عکاسی از عکاسی. فرمی آینده نگرانه که وضعیت عکاسی در دنیای امروز و اشتراک گذاری دیجیتال را پیش بینی می کرد و تصورات مردم از عکاسی و بحث هایی مثل دقت یک عکس و مالکیت آن را به چالش کشید.

telegram.me/jajinnews