نگاهی به رمان کیمیاگر

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، ما خیلی زود نسبت به رویاهایمان دلسرد می شویم، درحالی که جهان همیشه جهت کمک به ما برای رسیدن به این رویاها آماده است.

سانتیاگو یک چوپان است که عاشقانه گوسفندانش را دوست دارد. طبیعت وجودی ناکامل و محدود گوسفندان ذهنش را مشغول کرده است. گوسفندانی که تنها آب و غذا می خورند، آن ها هیچ گاه سر بلند نمی کنند و تپه های سرسبز و غروب آفتاب را تحسین نمی کنند.

والدین سانتیاگو همیشه درگیر فراهم کردن نیازهای اساسی زندگی بوده اند، به همین خاطر خواسته ها و آرزوهایشان را سرکوب کرده اند. آن ها در بخش خودمختار اندلس زندگی می کنند، که به خاطر روستاهای قدیمی و تپه هایش به جاذبه گردشگری تبدیل شده است، اما برای آن ها جای رویاهایشان نیست.

سانتیاگو خواندن بلد است و می خواهد سفر کند. یک روز برای فروش تعدادی از گوسفندانش به شهر می رود و با یک پیرمرد و یک زن کولی برخورد می کند. آن ها او را ترغیب می کنند که به دنبال سرنوشتش برود و دنیای فعلی اش را رها کند. زن کولی او را به سمت اهرام مصر راهنمایی می کند و می گوید می تواند آنجا به گنج برسد.

سانتیاگو کاملا آن زن را باور می کند، گله اش را می فروشد و به دریا می زند. در طنجه دزدی پس اندازش را از او می دزدد. این همه زحمت و مشقت تنها برای سفری کوتاه! اما سانتیاگو خودش را نمی بازد و به حس بزرگتری دست می یابد: به این یقین می رسد که در مسیر درست قرار دارد. اکنون زندگی متفاوتی را تجربه می کند، که هر روزش تازه و رضایت بخش است.

مداوم به خودش چیزی را یادآوری می کند که در بازار قبل از شروع سفر به او گفته شد: «وقتی خواهان چیزی باشی تمامی کائنات دست به دست هم می دهند تا به آن برسی»

دنبال کردن رویاها

این ایده فوق العاده است برای هر کسی که هدف مهمی داشته باشد. اما آیا این امید باد هوا است؟ شاید نه، البته اگر این طور فکر کنید که وقتی درگیر چیزی باشید، انرژی به آن می دهید. دنیا در تلاش است به چیزی که می خواهید برسید به عنوان بازتاب و پاسخی به کارهایی که شما انجام داده اید.

کیمیاگر از این واقعیت دور نمی شود که دنبال کردن رویاها هزینه ای هم خواهد داشت، اما همان طور که کوئلیو در مصاحبه هایش گفته است، زندگی نکردن در مسیر رویاها هم خودش هزینه ای در بر دارد. می گوید با همین هزینه شما می توانید کتی بخرید که اندازه شما نباشد و یا اینکه کتی مناسب و شیک بخرید که به شما می آید. بهتر است که مشکلاتی هم در مسیرتان داشته باشید که به کارتان معنا می دهد چون این مشکلات بخشی از هدف و مسیری هستند که در آن پا می گذارید.

پیرمردی که سانتیاگو در میدان شهر با او دیدار می کند، می گوید که «بزرگترین دروغ» را باور نکند، و آن دروغ این است که شما نمی توانید سرنوشت تان را رقم بزید. شما می توانید سرنوشتتان را تعیین کنید اما باید نشانه ها را بخوانید، و این امر وقتی میسر می شود که جهان را به عنوان یک واحد ببینید. می توان جهان را همچون یک کتاب خواند اما هیچ وقت نمی توانیم آن را درک کنیم اگر دید محدودی داشته باشیم و ریسک پذیر نباشیم.

عشق

کیمیاگر به عنوان یک داستان عاشقانه شناخته می شود، با ارائه این ایده که عشق می بایست محور زندگی باشد. هر کسی دارای سرنوشتی مستقل و مجزا از دیگران است.

گنجی که سانتیاگو به دنبال آن است نمادی برای رویاهای شخصی یا سرنوشت است، اما او از رها کردن آن خوشحال است وقتی دختر رویاهایش را در آن بیابان می یابد. کیمیاگری که در بیابان با او ملاقات می کند می گوید که عشق آن دختر در صورتی واقعی است که از جستجوی سانتیاگو برای یافتن گنج حمایت کند.

دوراهی که سانتیاگو بر سر آن قرار می گیرد تنش بین عشق و رویاهای شخصی است. گاهی ارتباطی عاشقانه را به عنوان معنای زندگی مان می بینیم، اما درگیر شدن در رابطه ای عاشقانه و یک زندگی مشترک ما را از زندگی مرتبط با مابقی جهان جدا می کند. واقعا دل نیازهایی دارد؟ کوئلیو می گوید حول رویاهایتان زندگی کنید و به عشق وسیع تری دست یابید، وسیع تر از آنچه که فکرش را بکنید: «هیچ قلبی آزار ندیده است وقتی که به دنبال رویاهایش می رود، چون هر لحظه از این جستجو در ارتباط با خدا و ابدیت است»

عشق و دلداری مهم است اما این وظیفه شما نیست؛ وظیفه شما دنبال کردن رویاهایتان است. تنها در راه عشق ورزیدن به رویاهاست که «روح کائنات» برای ما آشکار می شود، این علم و آگاهی است که تنهایی را در هم می شکند و به ما قدرت می بخشد.

تام باتلر باودن

منبع: City Wire