نوستالژی نوار کاست و ..

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، علاوه بر آهنگ‌ها بسیاری از سخنرانی‌ها و مطالب آموزشی هم از این طریق ارائه می‌شد. پخش‌کننده‌های این نوارهای کاست شکل و انواع مختلفی پیدا کردند و خودروها هم از این قاعده مستثنا نشدند.

اگر شما در دهه ۶۰ به دنیا آمده باشید قطعا تجربه ساخت برج با نوارهای کاست را داشته‌اید یا دومینوهای طولانی با نوارهای کاست را در منزل ساخته‌اید.

ضبط و پخش‌های دوقلو با ابعادی که داشتند با ورود سی‌دی بتدریج کارایی خود را از دست دادند و جای خود را به واکمن‌های سی‌دی‌خور کوچک و ام‌پی‌تری پلیرهای کوچک دادند، اما هنوز هم گوش دادن به یک نوار کاست یا حتی دیدن آن می‌تواند خاطرات نوارکاست را زنده کرده و لبخندی بر لبتان بنشاند.

پروفسور بالتازار

یکی از کارتون‌های هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی که بسیاری از افرادی که متولد دهه ۶۰ هستند با آن خاطره دارند شخصیت پروفسور بالتازار است که مردی پیر و مخترعی عجیب بود و با دستگاهی که داشت هر آنچه در ذهنش وجود داشت را می‌ساخت.

این انیمیشن را یک انیماتور کروات به نام Zlatko Grgić در استودیوی فیلم زاگرب در یوگسلاوی سابق (کرواسی) ساخت.

پروفسور بالتازار در این انیمیشن مدت زیادی فکر می‌کرد و در نهایت تنها با یک اهرم دستگاهی را روشن می‌کرد.

پس از این‌که دستگاه مدتی مشغول کار کردن بود پروفسور شیر دستگاه را باز می‌کرد و چند قطره مایع را داخل یک لوله آزمایش می‌ریخت و با ریختن آن مایع روی زمین اختراعش نمایان می‌شد.

برخی معتقدند این شخصیت نوستالژیک برای ایرانی‌ها همان مارسل بالتازار است که به مدت ۱۷ سال در ایران زندگی کرده و به دلیل فعالیت در زمینه جلوگیری از شیوع بیماری‌های طاعون و هاری در انستیتو پاستور ایران معروف شده است البته مشخص نیست انیماتور و طراح شخصیت پروفسور بالتازار از مارسال بالتازار الهام گرفته است یا نه، ولی این شخصیت برای بسیاری محبوب و دوست‌داشتنی است.

آتاری

افرادی که در دهه ۶۰ به دنیا آمدند بازی‌ها و سرگرمی‌های متفاوتی داشتند که در زمان خود بسیار هیجان‌انگیز و عجیب بود. کنسول‌هایی که تازه به بازار ایران راه یافته بودند در دهه ۷۰ به دست نوجوانانی رسید که متولد دهه ۶۰ بودند.

آتاری از جمله این کنسول‌ها بود و توانست به سرعت به خانه‌ ایرانی‌ها راه پیدا کند. گرافیک ساده و دوبعدی با تعداد رنگ‌های پایین که عموما در تلویزیون‌های سیاه و سفید و بعدها رنگی بازی می‌شد دنیای کودکانه‌ای را برای متولدین دهه ۶۰ ساخت که در شرایطی دوران کودکی خود را سپری کردند که کشور درگیر جنگ تحمیلی بود.

شرکت آتاری با ارائه بازی‌های موفقی مانند کامبت و اسپیس اینویدر و بسیاری بازی‌های دیگر توانست میلیون‌ها نفر را سرگرم کند. وجود این کنسول بازی باعث ایجاد کسب و کارهای جدید شد و کرایه کنسول و تعمیرات این کنسول از جمله مشاغلی بود که در برخی فرهنگ‌ها از جمله ایران بوجود آمد.

امروزه شرکت آتاری در کنسول‌های جدیدش همچنان به فکر نوستالژی‌های خود و طرفدارانش است و بازی‌ها را همچنان در فرمت‌های جدید با شبیه‌سازهای آتاری روی کنسول‌های جدید عرضه می‌کند و حتی شبیه‌سازهای این بازی‌ها به تلفن‌های همراه هوشمند هم راه یافته است.

معاون کلانتر

یکی از کارتون‌های پرطرفدار که با دوبله فوق‌العاده‌اش طرفداران زیادی پیدا کرد معاون کلانتر بود که برای بسیاری از افراد خاطره‌ای فراموش‌نشدنی را رقم زده است.

این کارتون سال ۱۹۶۰ میلادی با نام Deputy Dawg ساخته شد. در این کارتون نقش اول سگی بود که اصطلاحا معاون کلانتر نامیده می‌شد، در کارش شخصیتی مثل ماسکی به او کمک می‌کرد تا به اهدافش برسد.

در نسخه دوبله‌شده، ایرج رضایی نقش معاون کلانتر، مینو غزنوی نقش ماسکی، مهدی آژیر نقش وینس و عباس سعیدی نقش کلانتر را دوبله می‌کرد.

صداپیشگی برخی نقش‌های فرعی به عهده ظفر گرایی و مدیریت دوبلاژ به عهده ناصر ممدوح بود. این کارتون سال ۱۹۶۲ به مدت شش ماه در ۳۴ قسمت پخش شد و ماجراهای این کارتون در ایالت فلوریدای آمریکا اتفاق می‌افتاد.

این کارتون بارها و بارها بازپخش شده و اخیرا در شبکه پویا هم در معرض دید نسل جدید قرار گرفته است.

داستان‌های هر قسمت جذاب و پر هیجان بودند و از نظر انیمیشن این سریال با تکنیک دوبعدی سنتی تولید شده است که این روزها به دلیل نیروی کار فراوانی که می‌خواهد و زمان بسیاری که برای تولید آن نیاز است کم‌کم از چرخه تولید خارج شده؛ اما در این تکنیک حرکت‌ها بسیار طبیعی است و هنری دستی و ناب را برای مخاطب به نمایش درمی‌آورد؛ هنری که به دنیای واقعی نزدیک و ملموس است.

نوشابه‌های شیشه‌ای و تی‌تاپ

نوشابه‌های شیشه‌ای بخش جدایی‌ناپذیری از خاطرات متولدان دهه ۶۰ است که تا مدت‌ها بر سر سفره ایرانی وجود داشتند و در کنار ضررهایی که برای بدن داشت نسبت به ظروف پلاستیکی نوشابه‌های امروزی، دست‌کم تهدید چندانی برای محیط زیست به حساب نمی‌آمدند؛ چرا که با جمع‌آوری مجدد در چرخه تولید قرار می‌گرفتند.

از در این نوشابه‌ها که تشتک نام داشت برای ساخت گردن‌بند و حتی قدرت‌نمایی استفاده می‌شد و برخی افراد با خم کردن این تشتک‌ها زور خود را به رخ دیگران می‌کشیدند! نوشابه با قیمت ۲۵۰ ریال و حتی کمتر را متولدین دهه ۶۰ بخوبی به یاد دارند که همراه با ساندویچ‌های سردی که بوفه مدارس می‌دادند میان وعده‌ای خوشمزه و تکرار نشدنی را برای دانش‌آموزان آن دهه ایجاد می‌کرد.

تی‌تاپ نیز یکی دیگر از نوستالژی‌های دیگری است که همراه با نوشابه، مصرف بیشتری در بوفه مدارس پیدا می‌کرد.

این کیک ارزانقیمت و خوشمزه برای خیلی‌ها همچنان یادآور خاطرات زیادی از مدرسه و کیک خوردن‌های بعد از فوتبال با توپ‌های پلاستیکی را تداعی می‌کند.

telegram.me/jajinnews