نقد نقاشی بادکنک قرمز

به گزارش پایگاه خبری “ججین” ،  پاول کله نقاش و گرافیست سوئیسی در بسیاری از جنبش های هنری مدرن مثل اکسپرسیونیسم و سورئالیسم حضور فعالی داشت. او به این شهره بود که از یک سبک هنری رنگارنگ و خیالی برای به تصویر کشیدن جهانی نیمه انتزاعی و رویایی استفاده می کرد. او که تسلط فوق العاده ای در طراحی داشت، بارها در آثار خود به دنبال پیگیری نظریه رنگ بود و ارتباط نزدیکی با نقاشان مکتب پاریس داشت. او بعد از مدتی سبک خود را به طور قابل توجهی تغییر داد. ولی همچنان فضاهای خیالی، عجیب و سرزنده در آثارش دیده می شد. پابلو پیکاسو و نقاشان سورئالیست از طرفداران جدی کارهای او بودند. خود کله معتقد بود سبک او مثل این است که دست یک خط را بگیرید و با او قدم بزنید. کله در حال حاضر به عنوان یکی از بزرگ ترین نقاشان اکسپرسیونیستی قرن بیستم در نظر گرفته می شود.

به عنوان بخشی از هنر آوانگارد قرن بیستم، کله موفق شد یک زبان بصری انتزاعی شخصی خلق کند. دایره لغات این زبان او مرتب بین هنر تمثیلی و مصنوعی در نوسان بود. او نوعی نمادپردازی را به نمایش می گذاشت که بیش تر از آن که توصیفی باشد، بیانی بود. کله معنای مورد نظر خود را از طریق ترکیب فرم و متن به مخاطب می رساند.

اگرچه بیش تر کارهای کله تمثیلی هستند، ولی در آثار او معمولا طراحی ترکیب بندی و فرم آن ها نقشی مهم تر از تمهیدات روایی مورد نظر او دارند. این نقاش بیش تر اوقات تلاش می کرد آزمایش های خود با سطوح مختلف رنگ و خط را در قالب داستان های بصری عرضه کند. به عنوان مثال، بادکنک قرمز، در نگاه اول مجموعه ای است از اشکال هندسی شناور با رنگ بندی ظریف و هم چنین یک چشم انداز شهری جذاب.

کله با استفاده از رنگ روغن و گچ بر روی پارچه موسلین، به رنگ های کارهای خود برجستگی بیش تری می داد. این مساله نشان می دهد که او تا چه حد بر نظریه رنگ تسلط داشت. مهارت او در استفاده از رنگ ها، خطوط و اشکال باعث شده بادکنک سرخ به چنین اثر زنده ای تبدیل شود.

استفاده از تکنیک های کوبیسم، سبک و ساختار انتزاعی باعث شده با تصویری خیال انگیز طرف باشیم که بینندگان را مجذوب خود می کند. کارهای کله مملو از تیزهوشی، رویاپردازی، موسیقی و شعر هستند. چنین ترکیبی را تنها می توان در کارهای کودکان و هنرهای بدوی، و شاید تا حدودی در سورئالیسم و کوبیسم مشاهده کرد.

کله تمایلی نداشت که خود را متعلق به دسته هنری خاصی بداند. به همین دلیل در طول فعالیت های هنری خود، بارها محتوا، تکنیک و سبک کار خود را تغییر داد. کارهای کله همیشه دارای اصالتی ویژه بوده اند و بارها توسط هنرمندان دیگر تقلید شده اند.

پاول کله این نقاشی یعنی بادکنک سرخ را در سال ۱۹۲۲ خلق کرد. استفاده ویژه او از رنگ های مختلف در خلق اشکال هندسی باعث شده با اثری متمایز طرف باشیم. چشم انداز شهری پس زمینه با طیف های مختلفی از زرد، آبی و سبز خلق شده است.

نکته مهم این که کله به عنوان یک هنرمند نمادین، از تکنیک های هنرمندان کوبیست به نحوی هنرمندانه استفاده کرده و کاری می کند که تماشاگران، بلافاصله بر روی بادکنک قرمز دایره ای شکلی تمرکز کنند که به تنهایی در مرکز صحنه قرار دارد. نقطه نظرات مختلف و اشکال از هم گسیخته باعث شده اند این طراحی انتزاعی سرزندگی بیش تری داشته باشد.

telegram.me/jajinnews