نقد بازی آنراش (Onrush)

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، آنراش یک بازی مسابقه ای است که به دنبال رعایت اصول سنتی بازی های مسابقه ای نیست. شما سوار بر وسائل نقلیه تندرو در مسیرهای مختلف حرکت می کنید، ولی خبری از خط پایان یا پاداش به خاطر اول شدن نیست. نام بازی هم کمی غلط انداز است. هجوم بردن (راش به معنی هجوم است) رویکرد مناسبی نیست که در این بازی بخواهید در پیش بگیرید. در بازی اگر جلوتر از همه باشید به هدف اصلی تمام اعضا پشت سر تبدیل می شوید. در حالی که اگر عقب تر باشید می توانید از پشت سر یا بالا به رقبای دیگر حمله کنید. در اولین ساعت های بازی آنراش، نه تنها باید قواعد یک بازی جدید را یاد بگیرید، بلکه هم چنین به نوعی باید تمام قواعد بازی های سبک مسابقه ای را فراموش کنید.

آنراش اگرچه در ظاهر یک بازی مسابقه ای است، ولی آن را باید یک بازی تیراندازی چند نفره در نظر گرفت. در بازی به جای آن که به دنبال تمام کردن دورهای مسابقه در سریع ترین حالت باشید، باید در حالت های بازی مختلفی که بر روی مدیریت نقشه، حملات و کار تیمی تاکید می کنند به رقابت بپردازید. در مسابقات دو تیم با یک هدف مشترک حضور دارند: کسب بیش ترین امتیاز. این کار با ورود به مسیر مسابقه و از بین بردن دشمنان، عبور از بین دروازه ها که زمانتان را کمی افزایش می دهند، جلوگیری از تمام شدن زمان شما پیش از تمام شدن زمان تیم دیگر و ماندن در حلقه های افزایش سرعت صورت می گیرند.

قوانین بازی به اندازه کافی متقاعد کننده هستند. مخصوصا اگر پیش تر بخش دث مچ بازی هایی مانند ندای وظیفه و بتلفیلد را بازی کرده باشید. ولی جنبه عجیب و شاید حتی بتوان گفت آزار دهنده بازی آنراش این است که شما با بازی مواجه می شوید که هیچ استراتژی مشخصی برای انجام آن وجود ندارد. بدتر این که آشنایی تان با بازی های سبک مسابقه ای هم در ابتدای شروع بازی آنراش کمکی به شما نمی کند. در اولین ساعات بازی، با پرسش هایی دست و پنجه نرم می کردم که جزو اصول اساسی بسیاری از بازی ها هستند: به کجا باید نگاه کنم؟ در چه موقعیتی باید قرار بگیرم؟ آیا در بعضی مسیرها یا حالت های مسابقه باید از ماشین های مخصوصی استفاده کرد؟ این فرآیند هم اضطراب آور بود هم رضایت بخش. هم بارها شکست می خوردم و هم بارها چیزهای تازه ای کشف می کردم.

همچون شخصیت های بازی های تیراندازی مانند اورواچ، در آنراش هم هر وسیله نقلیه دارای روش های مخصوص به خود برای کسب انرژی و قدرت های ویژه و استفاده از انرژی کسب شده‌تان است. بعضی از وسائل نقلیه متخصص پشتیبانی، انرژی و سپر دادن به بقیه هستند. بعضی دیگر در حملات، افزایش سرعت و آسیب مهارت دارند. برای مثال یک موتور در بازی وجود دارد که هنگامی که بعد از یک پرش بلند بر روی زمین می افتد، یک موج قدرتمند ایجاد می کند. این موتور هم چنین دارای توانایی ویژه ای است و می تواند بوست رقبا را ازآن خود کند.

معلوم نیست این ویژگی از سر لطف بوده است یا بذل و بخشش، ولی حالت تک نفره بازی در همان ابتدا اختیارات زیادی به بازیکن می دهد. بازی به حدی راحت می شود که خودتان باید مانع پیروزی های پشت سرهم هم تیمی هایتان شوید. توصیه من این است که این کار را بکنید. به جای این که برای MVP شدن عجله کنید، می توانید کنترل بازی را رها کنید و نظاره گر تلاش کامپیوتر (در هر دو تیم) برای پیروزی باشید. در این حالت می بینید ماشین ها به چه نحوی می توانند برای حمله کردن پرش کنند، چگونه وقتی در میانه یک ازدحام هستند از قدرت های ویژه خود استفاده می کنند، و کلی ترفند و تکنیک کاربردی دیگر هم از این طریق یاد می گیرید.

آنراش تا حدی مرا به یاد بازی راکت لیگ می اندازد. آن بازی هم از رانندگی با ماشین های سریع در سبک غیرمنتظره ای استفاده می کرد. آنراش در ابتدای بازی، پیش از این که بازیکنان پی به روش هایی پیشرفته برای کار تیمی ببرند (یا به عبارت بهتر این روش ها را خلق کنند)، شبیه راکت لیگ است. ولی آنراش دست کم در ابتدای بازی مبهم تر به نظر می رسد. بازی دارای قوانینی شبیه فوتبال یا سیستم گل زنی ساده نیست.

آنراش بازی این دوران است. آن قدر پیچیده است که ممکن است سروکله اش در یوتیوب و سایت های به اشتراک گذاری ویدئو پیدا شود و بازیکنان به آموزش و تشریح قواعد آن بپردازند و تجربیات خود را در اختیار بقیه بگذارند تا همه از این محصول عجیب و نامتعارف نهایت استفاده را ببرند.

بسیاری از سازندگان آنراش پیش تر در استودیو اولوشن بر روی مجموعه موتوراستورم کار می کردند. آن ها یک ویژگی تازه به آنراش اضافه کرده اند که ممکن است مانع ناامیدی بعضی از بازیکنانی شود که تازه این بازی را تجربه می کنند. مسیرهای مسابقه دارای وسائل نقلیه بنزینی سیاهی هستند که راه را برایتان کوتاه می کنند. آن ها با یک ضربه جزئی خراب می شوند و مقداری بوست به شما می دهند. این ایده از بازی هایی چون MOBA و تایتانفال گرفته شده است. یک لایه مبارزاتی رضایت بخش که به بازیکنانی در ترازهای مختلف، یک هدیه راحت و لذت بخش می دهد.

در پایان می توان گفت آنراش (حتی در چند ساعت اولیه که گیج کننده است)، دارای یک انرژی تند و تیز است. این انرژی مرا یاد اولین پیش نمایش موتوراستورم می اندازد که معرفی عالی برای این مجموعه بود. چیزی که بیش تر از همه در این پیش نمایش دوست داشتم، ماهیت غیرعملی اکشن های آن بود. این که این  وسائل نقلیه فولادین مرتب با هم زد و خورد داشتند. حال که یک دهه از آن پیش نمایش گذشته است، بعضی از اعضا تیم سازنده موتوراستورم دوباره به سراغ همان هدف رفته اند. من به اشتباه از آن ها انتظار داشتم که بازی مسابقه ای بسازند که شبیه تصاویر آزمایشی اولیه ای باشد که ده سال پیش نمایش دادند، ولی آن ها در عوض سبکی ترکیبی خلق کرده اند که چیزی بسیار باارزش تر را به نمایش می گذارد: همان احساسی که در آن پیش نمایش تجربه کردیم.

کریس پلانت

منبع: Polygon