نقاشی/ بلوار مون‌مارت در بهار

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، به دو دلیل، کامی پیسارو همیشه یکی از جدی ترین نقاشان منظره های امپرسیونیستی در نظر گرفته می شد: اول به خاطر این که او همیشه توصیه ها و راهنمای خوبی به نقاشان جوان تری همچون سزان ارائه می داد، و دوم به خاطر این که پیسارو همراه با کلود مونه و آلفرد سیسلی، یک گروه سه نفره از نقاشان امپرسیونیستی تشکیل داد. این گروه بیش تر وقت خود را صرف نقاشی فضای باز می کردند که یکی از ویژگی های این سبک بود. متاسفانه پیسارو در اواخر عمر خود با مشکلات بینایی مواجه شد. او مجبور بود در فضاهای داخلی بماند و از طریق پنجره به نقاشی مناظر بپردازد. تکنیکی که در همین نقاشی بلوار مون‌مارت در بهار هم به کار رفته است.

پیسارو پیش تر یک مجموعه نقاشی از خیابان سنت لازار در آب و هوا و موقعیت های زمانی مختلف طراحی کرده بود که مورد تحسین زیادی قرار گرفت. او تصمیم گرفت همین کار را برای بلوار پاریس انجام دهد. به همین دلیل در ۱۰ فوریه سال ۱۸۹۷، پیسارو یکی از اتاق های طبقه بالای گرند هتل روسیه را اجاره کرد. در طول چند هفته بعد، او از منظره هتل خود، چهارده نقاشی مختلف از بلوار مون مارت ترسیم کرد. پیسارو بیش تر بر روی تاثیرات نور و رنگ بر روی این منظره تمرکز می کرد. او به جای این که به موقعیت مکانی و جغرافیایی این منظره فکر کند، بیش تر درگیر ثبت تغییرات سریعی بود که نور و آب و هوای اواخر زمستان و اوایل بهار بر روی این منظره به جای می گذاشتند. موقعیت مناسب و مرتفعی که در هتل داشت به او اجازه می دهد که تمام تغییراتی که در بلوار رخ می داد را مورد توجه قرار دهد.

با منظره ای طرف هستیم که مملو از رنگ های صورتی، قهوه ای، سرخ و طلایی است. لایه رقیقی از مه دیده می شود که احتمالا ناشی از سوختن زغال سنگ باشد. یک ترافیک بسیار عالی در خیابان جاری است. نور گرمی در صحنه دیده می شود. به نظر می آید زمان نقاشی مربوط به اوایل ظهر باشد. نکته جالب این است که قسمت شمالی بلوار را نورهای روشنی تشکیل داده اند و برعکس، قسمت پایین در تاریکی فرو رفته است.

این تابلو به طرز شگفت آوری سرزنده است. به طوری که به نظر می آید ما هم در این خیابان حضور داریم. با حجم گسترده ای از جزئیات طرف هستیم. خیابانی که تا دوردست امتداد یافته است، پیاده روهایی که در هر دو طرف آن دیده می شود، فروشگاه های کنار خیابان و آپارتمان های مرتفعی که در اطراف دیده می شوند، همه به نحوی طراحی شده اند که عمق نمایی بالای این نقاشی را نشان دهند. درخت های درهم تنیده که تا پایان بلوار امتداد یافته اند، حال و هوای جنگلی به این اثر اضافه کرده اند. پنجره مغازه های مختلف سمت راست تابلو باعث افزایش توجه مخاطب نسبت به آن بخش می شوند. یک درشکه سلطنتی سقف باز در خیابان در حال حرکت است و سرهای مسافران آن دیده می شود. در این تابلو، رنگ ها با ظرافت خاصی به کار رفته اند. با طیفی از رنگ های خاکستری، قهوه ای، سفید، قرمز و رگه هایی از سبز مواجه هستیم. نقطه دید ثابت پیسارو باعث شده که بتواند تغییراتی را مورد توجه قرار دهد که در یک طیف زمانی طولانی ایجاد می شود. او در دو فصل مختلف درگیر این تابلوها بود. در موقعیت های زمانی مختلف با موقعیت های متفاوت مردم در این خیابان مواجه بود. ولی تفاوت بین این چهارده نقاشی به حدی جزئی است که ممکن است تصور کنیم مشغول تماشای عکس های مختلفی از این منظره هستیم.

نکته غم انگیز در مورد پیسارو این است که او تا زمانی که در قید حیات بود، تنها تعداد معدودی از آثار خود را موفق شد به فروش برساند. در قرن بیستم بود که امپرسیونیسم مورد توجه دوست داران هنر قرار گرفت و قیمت کارهای او افزایش یافت. در سال ۲۰۰۹ این نقاشی در حراجی در لندن با قیمت ۱۹٫۹ میلیون پوند به فروش رفت.